Thrillers
Under a Monsoon Cloud van H.R.F. Keating (Arrow, f 14,90) is een aardige, menselijke misdaadroman waarin alles draait om de handel en wandel van Keatings vaste hoofdpersoon inspecteur Ghote. Deze medewerker van de politie van Bombay heeft meegeholpen een ongeluk te verdoezelen en de rest van het verhaal gaat over twee zaken. Aan de ene kant is er de morele twijfel van Ghote of hij kan blijven ontkennen wat hij heeft uitgespookt en aan de andere kant is er de vraag of wel te begrijpen valt wat Ghote heeft gedaan, als hij inderdaad blijft ontkennen. Het onderzoek naar de betrokkenheid van Ghote vult een belangrijk deel van het boek. Keating gaf zichzelf zo ook veel gelegenheid om de indolentie, bureaucratie en de Indiase standenmaatschappij sympathiek neer te zetten. Tegelijk slaagt hij er ook in de karakters niet alleen tot zetstukken van het verhaal te maken. De neerplenzende moesson en de grote plassen op straat die Ghote op zijn scooter probeert te ontwijken zijn verder een leuk symbolisch decor voor het geheel.
Wat is het toch een genot een ouder boek van Robert Parker te lezen en wat is het toch droef te moeten aanzien hoe deze auteur langzamerhand alleen de zwakste kanten van zijn werk tot handelsmerk weet te maken. In Mortal Stakes (Penguin, f 14,90) dat onlangs te zamen met ander oud werk is heruitgegeven, heeft de held van Parker, de privé-detective Spenser, zijn orale karakter nog geheel in de hand. Het praten beperkt zich voor een belangrijk deel tot kwinkslagen en sarcasme en het eten blijft ook behoorlijk passend in het geheel. De vaste vriendin in het latere werk, de schooldecaan Silverman, begint hem echter in dit verhaal over honkbal, valsspelen en chantage geheel in te palmen en de bewonderaars van het werk van Parker zullen al hebben geconstateerd dat het goede gesprek later op zijn best ontaardt in goed gekwek.
Eerst was er alleen Colin Forbes, maar nu is er ook een Bryan Forbes opgedoken. Dat kan verwarring geven en ook teleurstelling want de twee schrijvers verschillen nogal. Colin schrijft harde actieromans met een simpele intrige en een mondiaal karakter, terwijl Bryan met De laatste getuige (Het Spectrum, f 29,90) zich in de schemerwereld van de spionage begeeft waar ragfijn spel wordt gespeeld. Bryan Forbes kan mooi schrijven, maar is ook gezwicht voor de druk om toch vooral harde actie in zijn verhaal op te nemen. Dat leidt ertoe dat we een mondiaal komplot krijgen aangeboden waarbij de Rus bezig is Engeland te destabiliseren. Dat gedeelte van het boek had Bryan veel beter aan Colin kunnen gunnen. Het boek is nu een hybride geworden, die liefhebbers van subtiel ondervragen, kinnesinne op kantoor en karaktermoord maar voor tachtig procent zal bekoren.
Het aardige van Blood for Blood van Julian Gloag (Grafton, f 17,50) is de beschrijving van de betere Engelse kringen waarin het verhaal zich afspeelt. Ook de depressieve hoofdpersoon die op zoek gaat naar de moordenaar van zijn vriend is mooi neergezet. Als lezer zou je dan het afgrijselijk geconstrueerde verhaal willen vergeten. Uiteraard lukt dat niet. In veel misdaadromans wint de intrige het van de personages, maar hier is het juist andersom. Gloag komt tot de ontdekking dat de verkrachting en moord op zwangere vrouwen wel eens de sleutel tot het raadsel kan vormen, maar dit wordt zo doorzichtig neergezet dat het onmiddellijk gaat tegenstaan. Het pleit verder voor de verbeeldingskracht van Gloag dat ik toch min of meer geboeid tot het eind bleef doorlezen.
‘One of the most exciting novels of the season...’ staat er op de kaft van Tourist Season van Carl Hiaasen (Warner, f 15,65). Op de voorkant is een krokodil te zien op een lila achtergrond. Oppakken of laten liggen is dan geen moeilijke vraag. De tienduizendste ‘most exciting novel...’ zal ook wel weer tegenvallen, wie heeft er ooit van een schrijver gehoord die Hiaasen heet en wat moeten we met een krokodil in een serieus misdaadverhaal? Zo dacht ik dat Tourist Season uitsluitend was bedoeld voor liefhebbers van het stompzinnige Miami Vice, dat zich ook afspeelt in zuidelijk Florida. Tourist Season was tot mijn verbazing echt een goed en vooral ook leuk boek, helemaal als je van hardhandige en grove humor houdt. Aanleiding voor alles is een doorgeslagen columnist die zichzelf heeft opgedragen om Florida te zuiveren van toeristen. Hij heeft daarvoor een groep terroristen bijeengebracht die bestaat uit een zwarte football-speler op zijn retour, een Cubaan met een wrok en een inheemse Indiaan die niet veel van blanken moet hebben. Een oud-collega van de columnist die privé-detective is geworden, wordt door de krant ingeschakeld om zijn verdwijning te onderzoeken. Vooral de beschrijving van de redactie van de krant is erg smakelijk. De eigenaar, een man die onder meer vier slagerijen, vierduizend condoomautomaten, een Liberiaanse olietanker en een fosfaatmijn bezit, komt liefst niet op de krant. Maar nu de columnist weg is, waarmee een belangrijke prikkel om het blad te kopen is weggevallen, komt hij toch poolshoogte nemen. Hij heeft de grootste bewondering voor de eindredacteur. Welke manager met gezond verstand zou nu een redactie willen leiden? Het is een rommelige ruimte waar excentriciteit, lethargie, eigenwijsheid en zelfs insubordinatie wordt getolereerd. Het is duidelijk dat Hiaasen weet waarover hij schrijft en
vooral de mengeling van het realistische met het bizarre detail maakt Tourist Season tot een van de beste boeken van 1987.
THEO CAPEL
Auteursrechtelijk beschermd
