Gedicht
Warnsborn
Kan ik ter wereld zijn gekomen
in deze zee van bomen? Een raam
tussen de takken, pannendak
rijst onpeilbaar hoog ten hemel,
kruipt waar ik niet gaan kan.
Laat me verdwijnen. Ik weet niet
meer hoe het was, maak alles tot
het eerst geziene: zon door blad
op muren, het lonkend pad dat blijft
omzwerven de vensters zonder in-
zicht, overwoekerd geboortegraf.
Uit Aurora van Anneke Brassinga, Uitgever: De Bezige Bij, f 24,50.