Gedicht
Vergist
Je kunt verdwijnen, een man zonder gezicht,
een herinnering die ik niet horen kan.
Maar je kunt door weg te gaan veel erger
blijven, je mond open en tegelijk stijf dicht.
Je bent een geest op de gang, die klopt.
Je bent een blik van het behang. Je bent
het kloppen van mijn bloed, een vergissing
van mijn ogen, de toestand van mijn gemoed.
Wanneer je boven de sneeuw tussen de bomen
aan komt zweven, ben je een man van mist;
wanneer ik je hoor in het bos, mijn leven,
heb ik me eenvoudig in de wind vergist.
Uit: Het meer in mij van Benno Barnard. Uitgever: De Arbeiderspers, f29,90.
Auteursrechtelijk beschermd