Vrij Nederland. Boekenbijlage 1987

Gedicht

De eerste tuin

Mijn moeder toonde ons haar nieuwe tuin,
voorbij het eindpunt van lijn Een.
En wenkte mij mijn herkomst in.
Mijn moeder haar moeder was mee.
Ging zitten op de plaats die zij innam
toen mijn geheugen begon: half
zichtbaar, bewogen door schaduw,
hier en daar in haar haar een schilfertje
iep. Ook mee was mijn jongste, toen twee.
Ik meende te zien hoe de tuin meteen
zijn hoofd ingroeide, met moeders en al.
Hij roerde in de vijver, waarin nog geen
goudvis, waarin wel al blad, koud veen.

Gedicht van Willem Jan Otten uit Hollands Maandblad januari 1987