Onafhankelijker dan werd aangenomen
H. van Galen Last
Het is al te gemakkelijk om iemand op te hangen aan zijn bijnamen, maar ‘la grande Sartreuse’ en ‘Notre-Dame-de-Sartre’ bevatten toch veel, en niet alleen in negatieve zin, dat voor de intellectuele vrouw, die Simone de Beauvoir in de eerste plaats was en wilde zijn, geldig blijft.
Ik ben er tenminste van overtuigd dat het een hele opgaaf zal blijken om haar werk los te denken van dat van wie onmiskenbaar haar meester blijft, Jean-Paul Sartre. Hieruit concluderen dat zij niet meer was dan een epigoon, is een stap die wel eens, maar steeds te snel is gezet. De namen zijn alweer vergeten van de velen die na 1945 hebben geprobeerd om, als romancier, essayist of filosoof, de existentialistische boot niet te missen. Het lijkt daarentegen onwaarschijnlijk dat werken als L'invitée, Les Mandarins en de Mémoires d'une jeune fille rangée gauw uit onze herinnering zullen verdwijnen.
Het is als schrijfster dat Simone de Beauvoir niet vergeten zal worden, als een van de voornaamste getuigen van de situatie van de vrouw en van de intellectueel in West-Europa rond het midden van deze eeuw. Zij zal altijd een schrijfster blijven voor historici en er is geen reden voor de ‘literairen’ daar geringschattend over te doen.
[vervolg op pagina 7]
Auteursrechtelijk beschermd