Anja Meulenbelt
Vervolg van pagina 7
taten. Meulenbelt beschrijft hoe ze, na haar moeders dood, haar spullen komt weghalen uit het ziekenhuis: ‘Maar ik weet ook dat we de kamer moeten opruimen, als bij een hotel, voor elf uur.’ De Beauvoir over dezelfde situatie: ‘'s Morgens om tien uur gingen we weer naar de kliniek; de kamer moest, net als in een hotel, vóór twaalf uur opgeruimd zijn.’
Er zijn meer overeenkomsten. Net als De Beauvoir speurt Meulenbelt via oude foto's naar de jeugd van haar moeder. Net als De Beauvoir noemt ze bij herhaling het nummer van de ziekenhuiskamer van haar moeder; nummer 14 om precies te zijn, terwijl de oude mevrouw De Beauvoir in kamer 114 haar laatste adem uitblies.
Mogelijk is het wél toeval, die steeds terugkerende, in het oog springende overeenkomsten tussen Een zachte dood en Een kleine moeite. Maar het kan haast niet anders of Meulenbelt, die erg lijkt op 'de De Beauvoir-adepte uit Alba, is sterk beïnvloed door haar Franse voorbeeld. Het feit dat ze daar in Een kleine moeite niets over zegt is op z'n minst onzorgvuldig.
Het is niet uit gebrek aan respect voor Anja Meulenbelt dat ik de stervensgeschiedenis van haar moeder naast die van De Beauvoirs moeder heb gelegd. De oorzaak daarvan is dat ze De Beauvoir zozeer heeft willen navolgen dat ze haar lezers in feite uitnodigt die vergelijking te maken. Helaas blijft er naast De Beauvoir van Een kleine moeite niet veel over. Bij het beschrijven van grote emoties die bij een rouwproces horen, zoals eenzaamheid, angst, schuldgevoel en spijt, komt nu eenmaal meer kijken dan afkijken.
■
Auteursrechtelijk beschermd