Vrij Nederland. Boekenbijlage 1984

Je kunt wel over alles een verhaal schrijven
Het debuut van Marijn Links

Groen en grijs Verhalen door Marijn Links Uitgever: Manteau, 142 p., f18,90
Eddy Mielen

In één van de spaarzame vraaggesprekken die hij toestond (VN-boekenbijlage, 20/10/1979) deelde Oek de Jong de interviewer (Willem Jan Otten) mee, dat hij opgehouden was met verhalen te schrijven, toen hij zich op een gegeven moment realiseerde dat je haast overal een verhaal over kon schrijven (‘(...)ik kan van alles literatuur maken.’). Het grote scala aan onderwerpen die je bij de kop kon nemen ontmoedigde hem al bij voorbaat. Dat standpunt schoot mij te binnen bij het lezen van Groen en grijs, het debuut (de regen kan niet op dit jaar!) van Marijn Links. Zestien verhalen over de meest uiteenlopende zaken als de begrafenis van een grootvader, ouderlijke ruzies waargenomen door de ogen van een kind, een bezoek aan een vriendin in een inrichting, een schrijver die de eerste recensies over zijn boek doorneemt, een zitting bij de psychiater, de vader die zijn gezin verlaat voor een vriendin en nog een hele bonte rij met een meer of minder anekdotische inslag.

Ofschoon variatie in de regel een deugd is, pakt het resultaat hier anders uit. Halverwege de bundel betrapte ik me erop niet nieuwsgierig te zijn naar het volgende verhaal. Die vrees bleek bij het dichtklappen van het boek achteraf gewettigd. Buiten garendraad en lijm is er niets dat de verhalen bindt; voor even veel geld waren het zestien totaal andere geweest, of twaalf of twintig, zo weinig had dat uitgemaakt. Uiteraard zit hem dat niet alleen in het divertissement, maar ook in de stijl en verhaaltechniek van Marijn Links. Nagenoeg alle verhalen maken een opzettelijke en bedachte indruk. Dat nadrukkelijke schuilt vaak al in de verhaaltitels en de quasi-modieuze verwijzingen naar het leed der dertigers. De zaken lopen allemaal aardig, zoals ook een artikel in Reader's Digest wel marcheert, maar echt tot leven komt er niets, ze ontroeren niet en amuseren niet. Er vormen zich geen beelden op je netvlies en nergens komt de dialoog los van het papier om van enig meevoelen maar te zwijgen. Hoe dan ook: het werkelijkheidsgehalte blijft bedroevend laag. Inderdaad, je kunt overál wel een verhaal over schrijven.

■