Vrij Nederland. Boekenbijlage 1984

Vakantiebaantjes: ‘Je rent je rot’

Barbara pelt bollen, Erik doet het huishouden bij een vrouw die niet goed kan lopen, Anneke haalt torenhoge stapels borden door het afwassop. Alledrie horen ze bij het grote leger scholieren en studenten met een vakantiebaantje.

Vakantiewerk heeft veel voordelen. Je hoeft er niet speciaal voor opgeleid te zijn. Het is tijdelijk werk, als het vervelend is, kun je er de brui aan geven. Je doet het net zolang tot je het geld bij elkaar hebt voor je kampeervakantie of je nieuwe garderobe.

Nog niet zolang geleden lagen de vakantiebaantjes voor het opscheppen. Je hoefde maar een uitzendbureau binnen te stappen en je kon kiezen uit de vele aanbiedingen. Verder kon je, waar je maar wilde, in de frisse buitenlucht aan de slag: kersen plukken in de Betuwe, asperges steken in Limburg.

De laatste jaren is het aanbod van vakantiewerk in de zomer sterk teruggelopen. De vakantiewerkers hebben concurrentie gekregen van de mensen die het hele jaar door werkloos zijn. En ook de automatisering heeft veel werk overbodig gemaakt. Anneke en Erik hebben hun vakantiebaan dan ook niet via het arbeids- of uitzendbureau gevonden, maar doordat ze iemand kenden die om hulp verlegen zat. Anneke kon invallen voor haar broer, die een baan heeft in het restaurantje waar zij nu voor vier weken werkt. En Erik kende de vrouw waar hij nu het huishouden doet omdat ze bij hem in de buurt woont. Hij had van haar gehoord dat haar vaste hulp met vakantie ging en bood toen zelf aan haar drie weken te helpen met opruimen, schoonmaken en boodschappen doen. Hij verdient zes gulden per uur.

Drie weken lang elke och-

Vervolg op pagina 32

[p. 32]

Vakantiewerk-vervolg

tend drie uur helpen, en op de zondagen een uur, dat levert hem straks 342 gulden op. Bijna genoeg voor de Eurotour die hij straks per trein wil gaan maken. Erik doet het werk met plezier. ‘Het is een leuk mens, en niet pietluttig. Ik moet elke dag het hele huis stofzuigen want ze heeft drie katten en daar wordt ze erg niezerig van. Een beetje allergisch ja, maar ze is erg gek op die beesten. Verder zorg ik dat er genoeg boodschappen in huis zijn, en ik help met eten klaarmaken. Aardappels schillen, groente schoonmaken. Ze kookt zo'n beetje zelf, dat ligt eraan hoe ze zich voelt. Ze heeft een rugkwaal, de ene keer kan ze niks en de andere keer gaat het wel. Ik heb bij haar geleerd hoe je vlees moet braden en bouillon moet maken. Zij gaf op haar stoel regie-aanwijzingen, ik achter het fornuis.

Met dat huishouden ben ik in een uurtje klaar, het hoeft allemaal niet zo precies. Nu ben ik er klussen voor haar bij gaan doen. Die vaste hulp van haar is niet zo handig. Ik heb de deurklink gerepareerd, een ruitje ingezet, dat soort dingen. Als ik straks wegga is het allemaal picobello.’

Anneke is minder te spreken over haar werk.

Foto: ANP

‘Het is dat ik het geld nodig heb, maar anders... Wat heb ik een bewondering voor de mensen die dag in dag uit in een restaurant werken. Je rent je rot, en het is nooit goed. Je hebt amper de tijd om naar de wc te gaan. In het begin stond ik elke dag avonduren lang met m'n handen in het afwassop. Ik heb nu plastic handschoenen aan want ik kreeg er eczeem van. Nu help ik met rondbrengen, bestellingen opnemen en zo nu en dan met salades maken.

Dat is wel leuk, alleen zo jammer dat je amper de tijd hebt om er echt je best op te doen. Thuis maak ik een

[Vervolg op pagina 33]