Petrolieros
vervolg van pagina 17
van Los Angeles niet verlaten. Tussen die ontrafeling door de vele avonturen van collega's, met veel drank, bloed, smeerlapperij, slijm, drugs, terwijl de halve garen, psychopaten en demente geilaards als twintigste-eeuwse demonen weigeren weg te gaan. Het is soms wat veel, maar Wambaugh weet uit ervaring dat je als politieman immer dreigt gek te worden, en hij wil dat waarschijnlijk automatisch vóór zijn. De vertaling van zo'n boek, dat barst van idioom, is moeilijk; misschien omdat onze taal te weinig woorden daarvoor heeft (de vertaler maakt van drag queen uit arremoede maar flikker), maar ondanks dat doet het woordgebruik toch af en toe armetierig aan: waarom heet een hotelclerk ineens een hotelgozer?
De moeite waard - voor wie het nog niet kent - is een opnieuw vertaalde uitgave van No orchids for Miss Blandish, het debuut (uit 1939), en eigenlijk het enige sterke boek van James Hadley Chase. Ooit toegejuicht door Orwell, die in dit harde, voor die tijd originele, verhaal over een kidnapping door een kleine gangsterbende, de totale en gewelddadige doorbraak van geweldboeken zag: ‘Freud and Machiavelli have reached the outer suburbs.’
Toen het boek verscheen ontstond er nogal rumoer: op instigatie van Chandler werd Chase aangeklaagd wegens plagiaat - hij zou een deel van de plot van Faulkner gestolen hebben. Hij werd vrijgesproken omdat hij kon aantonen dat de plot - de kidnapping van een miljonairsdochter - al eerder was gebruikt, maar gaf verder toe dat hij - als eenvoudige bibliothecaris - door het intensief lezen van Faulkner, Hemingway, Hammett tot het boek was gekomen. Hij heeft daarna in ruim veertig jaar meer dan tachtig titels maakwerk afgeleverd. Dat beetje plagiaat had misschien dus toch wel zin.
■
Auteursrechtelijk beschermd