Peter Straub
Vervolg van pagina 11
dat ze vermoord is, maar als beschreven wordt dat haar buik opengereten is, de vrucht verwijderd en verminkt en dat dit pas na een paar dagen ontdekt wordt, zodat zich al een leger vliegen op de gapende wond heeft kunnen nestelen.
Een van de aardige kanten van het boek is natuurlijk de suggestie, dat ook Gideon Winters aanvallen die het koene viertal te verduren krijgt zich slechts in hun eigen hoofd voordoen, onder invloed van de DRG-wolk, een mogelijkheid die versterkt wordt doordat de verteller van het verhaal zelf in Hampstead woont en dus aan het gifgas blootgestaan heeft. Straub heeft gelukkig de zelfbeheersing op kunnen brengen die suggestie intact te laten. (De tweede en laatste aardige kant van het boek is het voorkomen van allerlei namen uit de Amerikaanse horror-literatuur, zoals Hawthorne, tijdgenoot en collega van Poe, Pickman uit Lovecrafts verhaal ‘Pickman's Model’, en Kirby McCauley, literair agent en samensteller van griezelbundels.)
Zowel in Schaduwland als in Floating Dragon moeten de hoofdpersonen de strijd aangaan met wat voorkomt uit het diepste van hun eigen onderbewuste. Symbolisch daarvoor is de rol die een spiegel speelt: in beide romans doet het kwaad zijn intrede in het leven van de betrokkenen door uit een spiegel ‘te stappen’. Duidelijker kan deze Freudiaanse relatie al haast niet gelegd worden. Een tweede punt van overeenkomst, niet alleen tussen deze twee boeken trouwens, maar met veel horror-romans, is het verzengend vuur waarin de manifestatie van het kwaad uiteindelijk ten onder gaat.
Als Straubs rustige, stemmige Schaduwland tot zijn ‘Engelse’ romans gerekend wordt en Floating Dragon als een poging tot een Amerikaans spookverhaal gezien, dan ligt de conclusie voor de hand dat dit thema - een spook is slechts een kant van ons zelf die we liever niet onder ogen zien - veel beter, en misschien wel uitsluitend, tot zijn recht komt in een koele, ingehouden Engelse verteltrant. Het is waarschijnlijk niet toevallig dat in de inleiding van dit artikel als voorbeeld drie Engelse schrijvers werden genoemd en één Amerikaan die zich pas met dit onderwerp ging bezighouden toen hij al geruime tijd in Engeland woonde.
Uitgeverij Veen brengt na Schaduwland ook Floating Dragon in vertaling uit en wellicht ook The Talisman, dat Straub schrijft in samenwerking met Amerika's horror-coryfee Stephen King, om en om een hoofdstuk op een gezamenlijke tekstverwerker. Hopelijk wordt, als er toch vertaald gaat worden, niet vergeten dat Straub met twee Engelse romans is begonnen.
■
Auteursrechtelijk beschermd