Gezangen ter zilvere bruilofte van den heere Jacobus de Vos, en mejuffrouwe Katharina van de Ryp (1723)

Gezangen ter zilvere bruilofte van den heere Jacobus de Vos, en mejuffrouwe Katharina van de Ryp

(1723)–Anoniem Gezangen ter zilvere bruilofte van den heere Jacobus de Vos, en mejuffrouwe Katharina van de Ryp– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

gevierd binnen Haarlem, den 13den van gras-maand, 1723

Vorige Volgende



[Folio A1r]
Ter zilvere bruilofte van den heere Jacobus de Vos, en mejuffrouwe Katharina van de Ryp. HEt zilver feest, dat weinigen gebeurt, Beschenkt dit Paer met onwaerdeerbren zegen En heil en vreê, door tweedragt nooit gescheurt, En voorspoedt van des hemels hant verkregen. Geen Hymen wekt nu myne Poëzy, Geen Helikon, waer van de dichters droomen, Ontvonkt myn geest, nu al de maegschap bly Om dit geluk te zamen is gekomen:
[Folio A1v]
Maer liefde rein van wit en rein van zin, Die Katharine aen Jakob heeft verbonden En nog verbint door onderlinge min; De liefde, die hen leide naer de sponden. De Kuisheit, die het bedde heeft gespreit, Dat beide de gelieven zou ontfangen, Bestiert myn wit, gelyk de Zedigheit, Die bloozen deed de maegdelyke wangen. Godtvruchtigheit, van vlekken steeds bevryt, Die 't hart van Bruit en Bruidegom beheerde, Deelt in dit lot, en voelt zich zelf verblyt Om 't Echtgeluk dat meenig Paer ontbeerde. Nu juicht het al: de vreugt bestraelt het hart Van Kops met zyn beminde gemalinne, De zuivre vreugt, onaengeraekt van smart. Het eenigh pant van hunne huwlyxminne, Het minzaem kint Maria voelt een gloet Van blyschap in zyn hart en aedren spelen, En eenen trek in 't kinderlyk gemoedt, Als wilde 't in deze echtvermaken deelen. Nu juicht het huis van Thezing en het huis Van Blaeupot, en erkent de zegeningen,
[Folio A2r]
Die Jakob en zyn Bruit bevryt van kruis En droeve smart door Godts genade ontfingen. Bedrieg ik my? of voelt gansch Bloemendael Met Haerlem té gelyk een ander leven? Een jeugt verjongt de boomen altemael. De koude schynt ons vroeger te begeven. De Zegenaer die met zyn wyzen raedt De huizen vest, en onheil af kan weren, Bewaere 't Paer nogh lang in dezen staet. Zoo moet in Gout dit Zilver eens verkeeren. Zoo moet De Vos en Kops met al 't geslacht Door hunne deugt in huisgeluk beklyven, By elk om hun weldadigheit geacht, En langen tydt in elx geheugen blyven. D. van Hoogstraten.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

David van Hoogstraten