De Vorsterman Bijbel
(ca. 1528-1531)–Anoniem Vorsterman Bijbel– Auteursrechtvrij
[pagina V5r]
| |
§ Hier beghint die Propheet Iohel. | |
§ Die Propheet Iohel propheteert teghen dat Iootsche lant, Ende hi wect die slapende, dat si dat toecomende quaet sien souden, Ende die priesters dat zijt beweenen souden, ende hi beweent die verwoestinge zijns lants. | |
2Ghi oude hoort dese dinghen, ende alle die daer inder aerden woont, aenhooret met uwen ooren, Ofte dit in uwen daghen, ofte in uwer vaderen daghen gheschiet is, | |
3Vertelt dit uwen kinderen, soo sullent uwe kinderen haeren kinderen, ende daer nae haer kinderen sullent den Ga naar margenoot* anderen gheslachte) vertellen. | |
4Dat den Ga naar margenoot* rupsenen) ouer ghebleuen is, dat hebben dye sprinchanen gheten, Ga naar margenoot+ ende dat den sprinchanen ouerbleuen is, heeft die groote sprinchaen geten, ende dat den Ga naar margenoot* grooten sprinchaen) ouer bleuen is, dat heeft die Ga naar margenoot* roest) gheten, | |
5O ghi dronckene, ontwaect, weent, ende huylt, alle die den wijn in soecticheyt drinct, want van uwen monde is hy Ga naar margenoot*verghaen,) | |
6Want een sterck ende een ontallijc volc Ga naar margenoot* sal op mijn lant opclimmen,) Sijne tanden zijn als tanden der leeuwen, ende zijn achterste tanden Ga naar margenoot* als eens ionghen leeus,) | |
7Het heeft minen wijngaert tot een woestijne gheset, ende het heeft mijnen vijchboom, die schorsen af ghenomen, Ende heeft hem bloot gemaect berooft, ende verworpen, ende zijn telgheren zijn widt geworden. | |
8Ga naar margenoot+Schreyt als een maecht, die gegort is met eenen sack, op den man haerder ioncheyt | |
9Ga naar margenoot* Dat offeren, ende die offerhande zijn verghaen) vanden huyse des HEREN die priesteren, die dienaers des HEEREN, hebben gheweent, Ga naar margenoot+ | |
10Dat landt is woest ghemaect, ende die aerde heeft gheweent, want die tarwe bedoruen is, Dye Ga naar margenoot* wijn is bescaemt ende die olie is cranck geworden) | |
11Die ackerluyden zijn beschaemt, die wijngaerdeniers hebben ghehuylt, op dye tarwe Ga naar margenoot* den wijne,) ende op die gheerste, want den oost des ackers is verghaen, | |
12Die wijnghaert is verstoort, ende den vijchboom is Ga naar margenoot* cranck gheworden,) Die granaet appel, die palmboom, die appelboom ende alle boomen des ackers zijn dorre geworden, Want die blijscap verstoort is vanden sonen der menschen, | |
13Ghi priesteren gort v, ende weent, Huylet, ghy dienaers des outaers, Ghi dienaers mijns Godts gaet in ende Ga naar margenoot* rust in eenen sack, Want dat offeren ende die offerande zijn vanden huyse ws Gods vergaen,) | |
14Maect een vasten heylich, roept dye [kolom] vergaderinge, vergadert dye ouders, ende al die inwoonders des lants totten huyse Ga naar margenoot* ws Gods) ende roept totten HERE, | |
15Ach, ach, ach, van dien dach, Ga naar margenoot+ want den dach des HEREN is na bi, ende hi sal comen als een verwoestinge Ga naar margenoot* eens machtighen. | |
16En zijn die spijsen niet vergaen voor uwen oogen) blijscap ende vrolicheyt, vanden huyse Ga naar margenoot* ws Godts?) | |
17Die beesten zijn in haeren drec verrot) Die schueren zijn afghebroken, ende die corenkisten zijn verstroeyt, want dye tarwe is beschaemt, | |
18Waerom so heeft dat vee versucht, Ende waerom hebben die cudden der runderen Ga naar margenoot* gebleet) Om dat si gheen weyde en hebben, Maer oock, so zijn die schapen der cudden vergaen, | |
19HEERE, tot v sal ic roepen, want dat vier heeft die schoonheyt der woestijnen verteert Ende die vlamme heeft alle die boomen des lants ontsteken. | |
20Mer die Ga naar margenoot* beesten des ackers hebben ooc op gesien tot v, gelijc als drooge aerde, die reghen begheert) Want die Ga naar margenoot* fonteynen der wateren) zijn verdroocht, ende tvier heeft die scoonheyt der woestijnen verslonden | |
§ God gebiet metten geluyde des trompets, die toecoemst der vianden te vercondigen, ende der seluer vianden wreetheyt, ende tot berouwe verwect hyse, ende den seluen belouet hi veel goets, Ende van dye seyndinge des heyligen geests, ende vanden tijt des lijdens. |
|