De Vorsterman Bijbel
(ca. 1528-1531)–Anoniem Vorsterman Bijbel– Auteursrechtvrij2Dit seyt die HEERE, En wilt niet leeren na den wegen der heydenen, ende vanden teeken des hemels, en wilt v niet ontsien die die heidenen ontsien, | |
3want der volcken wetten zijn ydel Want eens wercmans werc van sinen handen houwet af met een bijle een hout vanden bossche, | |
4Hi maeckt dat schoone met siluer ende gout, hi maectet vast met nagelen, ende met hameren dattet niet vallen en soude, | |
5Si zijn ghemaect in ghelijckenisse van Ga naar margenoot* Palmen) ende si en sullen niet spreken, Men salse wech dragen, want si en mogen niet gaen. Ga naar margenoot+ Hierom en wilt die niet ontsien, want si en vermogen noch qualijc noch wel te doen. | |
6HEERE niemant en is dijns gelijc, ghi zijt groot, ende uwen naem groot in stercheden. | |
7Wie en sal v niet ontsien o coninc der heydenen, want Ga naar margenoot* die schoonheyt is dijn) Onder alle die wijse der heydenen ende in al haeren rijcke, en is niemant dijns gelijc, | |
8Die wijse ende die sotte sullen worden te samen gheproeft, Die leeringhe haerder ydelheyt is een hout, | |
9Men brenget dat Ga naar margenoot* siluer bewonden) van Tharsis, ende tgout van Ga naar margenoot* Ophir) eens wercmans werc, ende eens siluersmits hant, goubloem geel side ende purpur is haer cleedinghe, Ga naar margenoot+ Alle dese dingen zijn der wercluyden werc. | |
10Maer dye HEERE is die warachtighe God, ☞ Hi is die [kolom] leuende God, ende dye eewige coninc. Van zijnre toornicheit sal dat lant beroert worden, ende die volcken en sullen niet mogen lijden zijn Ga naar margenoot* dreygen) | |
11Hierom suldy hen aldus segghen. Dye goden die die hemelen ende dye aerde niet ghemaect en hebben, moeten vergaen vanden lande, ende van dien, dye onder den hemel zijn. | |
12Dye daerde maect met zijn stercheyt, ende bereyt die werelt met sine wijsheyt, ende met sinen verstande die hemelen wtspreyt | |
13Bi zijnre stemmen, geeft hi die menichte zijnre wateren, inden hemel, ende hi heft op den neuele vanden eynden der aerden, Die blixemen maect hi in reghene, ende brengt die winden wt sinen tresooren. | |
14Elc mensce is sot gheworden van zijnre const, Ga naar margenoot+ elc wercman is bescaemt geweest inden afgod, want dat hi ghegoten heeft is valsch, Ga naar margenoot+ ende in hem en is gheenen Ga naar margenoot* gheest,) | |
15Sy zijn ydel, ende een werck dat waerdich is om te belachen, Inden tijden haerder versoeckingen sullen si vergaen, | |
16Iacobs deelen en is dese niet gelijc, Want die alle dingen ghemaect heeft, hi is God, ende Israel is die roede zijns erfdeels, HERE der heyrscharen, is sinen naem. | |
17Vergadert vanden lande v beschaemtheyt, dye welcke woont inder belegentheyt, | |
18want dit seyt dye HEERE, Siet, tot deser reysen sal ic wech worpen verre dinwoonders der aerden, ende ick salse quellen, alsoo datmense niet vinden en sal, | |
19Wee mi, op mine bedroeftheit mine plage is alte quaet, Ende ick seyde, Waerlijc, dit is mine siecheyt, ende ic salse draghen | |
20Mijn wooninge is woest, alle mine coorden zijn ghebroken. Mijn kinderen zijn wt ghegaen van mi, ende si en blijuen niet staende. Niemant en isser die voort meer mijn wooninge wtspreyden sal, ende mijn vellen opheffen sal, | |
21want die herderen hebben sottelic ghedaen, ende si en sochten den HERE niet, daerom en verstonden si niet, ende al haer cudde is gescheyden | |
22Ga naar margenoot* Die stemme des hoorens) siet, si coemt, ende groot beroeren wt den lande vant noorden, Ga naar margenoot+ dat hi dye steden van Iuda leggen sal tot een wildernisse, ende in wooningen van draken. | |
23Ick weet HERE dat eens menschen niet en is sinen wech, noch oock eens mans niet, dat hi wandele ende beschicket zijn wegen. | |
24Berispt mi HERE, mer nochtans in oordeel, ende niet in dijn gramschap dat ghi mi bi auontueren niet te niete en maket, | |
25Stort wt uwe toornicheyt op dye heydenen, die v niet en bekenden, ende op die Ga naar margenoot* lantscappen) die uwen naem niet aengeroepen en hebben, Ga naar margenoot+ want si hebben Iacob ghegeten, ende hebben hem verslindt ende verteert, ende hebben zijn Ga naar margenoot* schoonheyt gescheyden.) | |
[pagina M6r]
| |
§ Hoe hi vermaledijt wort die dwoort Gods niet en hoort, ende van dat quaet, en van dat verbont, ende dat voor hen niet te bidden en was ende van haeren offerhanden, ende vanden olijfboom. |
|