De Vorsterman Bijbel
(ca. 1528-1531)–Anoniem Vorsterman Bijbel– Auteursrechtvrij1Ga naar margenoot+MOses van Gode ende den menschen bemint wiens gedachtenisse in gebenedijnghe is. | |
2Hi maecte hem gelijc inder heyligen eeren ende hi maecte hem groot in de vreese der vianden, ende in sinen woorden versaechte hi die wonderlicheden. | |
3Hi maecte hem heerlick in dat aenscouwen der coningen, ende hi geboot hem voor sinen volcke, ende hi toonde hem zijn eeren. | |
4In zijn gelooue ende sachtmoedicheit maecte hi hem heylich, ende vercoos hem wt alle vleesch. | |
5Hy hoorde hem ende zijn stemme, ende hi leyde hem in die wolcke. | |
6Ende hi gaf hem een herte totten geboden ende die wet des leuens ende der onderwisingen Iacob zijn testament te leren, ende Israel zijn oordelen.. | |
7Hi maecte Aaron sinen broeder hooch ende hem ghelijc vanden gheslachte Leui. | |
8Ga naar margenoot+Hi stelde hem eem eewighe testament, ende hy gaf hem die priesterscap des volcs, ende hi maecte hem salich inde eere, | |
9ende omgorde hem metten gordel der gerechticheit, ende hi dede hem tcleet der eeren aen, ende hy cleede hem metten vaten der duecht, | |
10behaegelike nedercleederen, ende den lijfrock maecte hi hem. Ende gorde hem met veel gulden bellekens al om, | |
11om te verluyden in sinen ganc, tgeluyt te doen hooren inden tempel, den kinderen zijns volcs tot een gedachtenis. | |
12Hy gaf hem een cleet eens wisen mans, gewrocht werck van goude, ende gheel side ende scharlaken, | |
13het werc eens constenaers, van roode side ghewrocht, met costelike paerlen in goude ghegraeft, het werck eens steenmeesters tot een ghedachtenisse, na den gheslachten der kinderen van Israel. | |
[pagina G8v]
| |
14Een gulden croone op sinen miter, wt ghedruct met eenen teeken der heylicheit, ende die glorie der eeren, ende dat werck der cracht, verciert wt der begeerten der ooghen. | |
15Alsodanighe schoone dinghen en hebben voor hem niet gheweest, totten oosten toe, | |
16Gheen vreemdelinc en heeft die aen ghedaen, maer alleen sine sonen, ende sine neuen alle den tijt door. | |
17Sijn offeranden zijn daghelics met den viere voleyndt, | |
18Ga naar margenoot+Moses vulde zijn handen ende hi salfde hem met heylighe olye, Ga naar margenoot+ | |
19Het is hem tot eenen eewighen testament ghemaect, ende sinen zade als dye daghen des hemels, die priesterscap te bedienen, ende lof te hebben, ende zijn volck heerlic te maken sinen name. | |
20Hi heeft hem vercoren van alle leuende, Gode te offeren offerande bernende, wierooc, ende goeden ruecke, tot ghedachtenisse te versoenen voor dat volck. | |
21Ende hi ghaf hem in sine gheboden macht in die testamenten der oordeelen. Iacob die ghetuygenissen te leren, ende Israel een licht te gheuen in zijn wet, | |
22Want teghen dien stonden die vreemde, Ga naar margenoot+ ende om de benidinghen omringden hem menschen inder woestinen die met Dathan ende Abiron waren, ende die vergaderinghe Chore inder gramscappen, | |
23Die HEERE God sach dat, ende het en behaechde hem niet, ende si zijn vernielt in die duysterheyt der gramschappen. | |
24Hy maecte hen wonderen, ende vernieldese in die vlamme des viers, | |
25Ende hi deder Aaron eere toe, ende gaf hem erffenisse, ende die eerste vruchten des corens der aerden deylde hy hem, | |
26Hy bereyde zijn broot inden eersten tot satheyt, Want si sullen des HEEREN offeranden eten, die hi hem ende sinen zade gaf. | |
27Voort meer, en sal hi onder dat gemeijn niet eruen, ende hi en heuet gheen deele int volcke, Ga naar margenoot+ Want hi selue is zijn deele ende zijn erffenisse, | |
28Ga naar margenoot+ Phinees die sone Eleazari die derde inder glorien hem naeuolghende inder vreesen des HEEREN | |
29ende te staen in die eerweerdicheyt des volcs, in goetheit ende vlijticheyt zijnder sielen behaechde Gode Israels. | |
30Daer om stelde hy hem dat testament des vreets, ende eenen prince der heylighen, ende zijns volcs, op dat die weerdicheit des priesterschaps, hem ende sinen zade sy inder eewicheyt, | |
31Ende hy maecte den coninck Dauid, den sone Iesse, vanden gheslachte Iuda, een testamente, een erffenisse hem ende sinen sade, op dat hi wijsheyt in onse herte soude gheuen, zijn volcke te oordeelen in gherechticheyt, ende dat haer goeden niet [kolom] afghedaen en souden worden, ende hi maecte haer glorie eewich in haren volcke. |