De Vorsterman Bijbel

§ Dat .xxvij. Capittel.

1

⁺EN beroemt v vanden dach van morgen niet, Want ghi en weet niet wat den toecomenden dach voortbrengen sal.

+ A

2

Laet v eenen anderen louen, ende niet uwen mont, Een vremde ende niet v eygen lippen.

3

Steen is swaer ende sant is lastich, maer des sotten toornicheyt is swaerder dan die beyde.

4

Toornicheyt en heeft gheen weemoedighe ontfermherticheyt, noch wtberstende verbolghentheyt, Ende wie sal moghen verdraghen dat bestormen van eenen gheest, die tot toornicheyt verwect is?

5

Opentlijc straffinge is beter, dan verborghen liefde.

6

Beter zijn die wonden des liefhebbers, dan bedriechlijcke cussen des hatende.

7

Een verzaeyde ziele sal treden op honichraten, Maer een hongherighe ziele sal oock dat bitter innemen, voor dat soete.

8

⁺Ghelijck eenen voghele is, die wt sinen neste wijct, Also is die man die van zijnder plaetsen wijct.

+ B

9

Dat herte verblijdet hem vander saluen ende verscheyden ruecwerc, Maer een ziele sal versoeten in goeden raet des vrients,

10

Vwen vrient ende ws vaders vrient en verlaet niet, ende en ghaet niet in ws broeders huys, alst v qualijck ghaet, Een ghebuer is beter na bi, dan een broeder verre.

11

^* Studeert wijsheyt) mijn sone, ende verblijdet mijn herte ^* Op dat ghi moecht) den scimper een reden antwoorden.

* theb. weest wijs

* th. so sal ic

12

Als een subtijle siet dat ongeluck, ^* is hi verborghen gheweest,) Maer die cleyne voorbighaende leden schade.

* thebre. verbercht hem

13

Neemt dien zijn cleet, die voor eenen anderen borge wort, Ende pandet hem om des vremden wille.

14

⁺Wie sinen naesten met luyder stemmen ghebenedijt, ende des nachts vroech opstaet, die sal den vloecker ghelijck zijn.

+ C

15

Daken alle den dach door druypende inden couden dach, ende een kijfachtich wijf, worden wel bi malcanderen ghe-

[p. D2r]

lijct.

16

Wiese op hout, die is als een die den wint hout, Ende ^* die ydelt zijn handt vander olie.)

* th. wilt die olie metter hant vatten

17

Deen mes wort scherp ghemaect met den anderen, Ende een mensche maect scherp zijns vrients aensicht.

18

Wie sinen vijchboom bewaert, die etet vruchten daer af, Ende wie sinen heere bewaert sal gheeert worden.

19

⁺Ghelijck die aenschijnen der sienden weder schijnen inden watere, also ^* zijn der menschen herten openbaer den wijsen voorsichtigen)

+ D

* theb. is des menscen herte tegen des anderen menschen

20

Die helle ende die verderffenisse en worden nimmermeer vol, Ende der menschen ooghen zijn oock onuersadelijc.

21

Een man wort door den mont des louers gheproeft, Gelijck dat siluer in die teyle, ende dat gout inden ouen.

^* Dat herte des boosen soect quaet, maer een oprecht herte soect wijsheyt.)

* ten is niet int heb

22

Al waert dat ghi den sotte inden mortier ghelijc rijs in stucken stiet metten stamper Soo en neemptmen nochtans sine sotheyt niet van hem.

23

Op uwe scapen hebt naerstelijc achte, Ende merct v uwer cudden aen

24

Want ghi en sult niet eewelijc macht hebben, Maer die croone ^* sal v ghegeuen worden van gheslachte tot geboorte.)

* h. en duert nyet van eewen tot eewen

25

Die beemden zijn opgegaen, ende verthoonen daer dat gras, Ende dat hooy wort van die bergen vergadert.

26

Die lammeren zijn om v te cleeden, ende die bocken zijn v tot dat acker ghelt.

27

Laet v ghenoech wesen dat geyten melck tot uwer spijsen, ende tot nootsakelicheyden dijns huys, ende tot coste dijnre dienstmaerten.

§ Hoe dat een ongodlijcke vliedt, als hem nochtans niemant en veruolcht, Ende van eens rechtuaerdigen vryheyt, Van die vreese Gods, Van die ghiericheyt.