De Vorsterman Bijbel
(ca. 1528-1531)–Anoniem Vorsterman Bijbel– Auteursrechtvrij1Ga naar margenoot* DIe wijn is een oueruloedich oncuysch dinck, Ende dronckenschap twist, wie daer lust toe heeft, en sal nimmermeer wijs wesen. | |
2Dat veruaeren des conincs, is ghelijck dat brisschen eens Ga naar margenoot* leews) Wie hem vertoornt, die sondicht teghen zijn ziele. | |
3Het is den man een eere, die hemseluen van den twiste scheyt, Maer alle sotten, mengen hen met kiuinghe. | |
4Om der kouden wille en wilde die trage niet ploegen, So sal hi dan inden somer broot bidden, ende men en sal hem niet gheuen. | |
5Den raet in eens mans herte, is gelijc diep water, Maer een verstandich man sal Ga naar margenoot* dien wtputten.) | |
6Ga naar margenoot+Vele menschen worden ghenoemt ontfermhertich te wesen, Maer wie sal vinden eenen ghetrouwen man? | |
7Een rechtuaerdige, die in zijnder eenuoudiger simpelheit wandelt, Die sal salighe kinderen na hem laten. | |
8Een coninc die opten stoel sidt te oordeelen, verstroyt alle arghe met sinen aensiene. | |
9Wie mach segghen, mijn herte is reyn, ende ic ben suyuer van sonde? | |
10Menigherhande gewichte ende mate, is beyde vereysinghe bi den HEERE. | |
11Ooc kentmen een knechtken aen zijn doen, oft zijn wercken reyn ende oprecht zijn. | |
12Een hoorende oore, ende siende ooghe, die heuet die HEERE beyde ghemaect. | |
13En bemint den slaep niet, dat v niet en verdrucke die armoede, Doet op uwe ooghen, ende wort verzadet van broode. | |
14Ga naar margenoot+Quaet ist, quaet ist Ga naar margenoot* seyt alle cooper) ende alst wech ghegaen is, soo beroemtmen dies dan. | |
15Daer is gout ende veel perlen, Maer bescheyden lippen der konsten, zijn een costelijc vat | |
[pagina C7v]
| |
16Neemt dien zijn cleet die voor eenen vremden borghe wort, ende pandet hem, om des onbekenden wille. | |
17Dat valsche broot der logenen, is den mensche soet, Maer namaels sal hem den mont vol keselinghen worden. | |
19En menghet v niet metten ghenen die heymelijcke dinghen openbaert, ende die bedriechlijck wandelt, ende Ga naar margenoot* verbreyt) zijn lippen. | |
20Wie zijn vader ende zijn moeder vloect, dies licht sal wtgedaen worden midden in die duysternisse. | |
21Ga naar margenoot+Die erffenisse daermen toe hast inden beghinsel, sal int eynde gebenedijnge deruen. | |
22☞ En segghet niet, ick wil quaet loonen met quaet, Maer verbeit den HEERE, ende die sal v verlossen. | |
23Menigherley gewichte is bi den HEERE, een vereysen, Ende een valsche waghe, en is niet ghoet. | |
24Al der menschen ghanghen worden vanden HEERE geschict, Maer wie vanden menschen sal moghen verstaen sinen wech? | |
25Het is den mensche eenen Ga naar margenoot* val, den heyligen verlouen, ende daer na die geloften te wederroepen.) | |
26Een wijs coninck verstroyt die ongodlijcke , Ende Ga naar margenoot* buycht daer ouer den gewelfden boghe der triumphen.) | |
27Dat licht des HEEREN, is des menschen adem, Die welcke Ga naar margenoot* ondersoect alle heymelicheden des buycs.) | |
28Barmherticheyt ende waerheyt bewaren den coninc, ende sinen stoel wort met goedertierenheyt gheuesticht. | |
29Der iongelingen Ga naar margenoot* verblidinghe) is haer cracht, Ende grijs har is der ouders eerweerdicheyt. | |
30Ga naar margenoot* De blauwicheit der wonden wijst af dat quade, ende slagen zijn int hemelike des lichaems.) | |
§ Van eens conincs herte, Van dat lof der barmherticheit ende des rechts, van dongodlike ghewelt, Van een kijfachtich wijf, Van Christus verwinninghe, vanden hoouaerdighen, Van den traghen, Ende vander ongodliken offerhande, van eenen loghenachtighen ghetuyge, van eenen onderdanighen man |
|