De Vorsterman Bijbel
(ca. 1528-1531)–Anoniem Vorsterman Bijbel– Auteursrechtvrij1Ga naar margenoot+EEn wijse vrouwe, timmert haers selfs huys, maer die onwise sottinne, sal ooc een huys dat getimmert is, metten handen in stucken breken. | |
2Wie Ga naar margenoot* God) vreest, die gaet op die rechte bane Ga naar margenoot* die wort van hem versmaet die in eenen oneerliken wech gaet) | |
3In den mont des sotten, is die Ga naar margenoot* roede) der hoouaerdicheit, maer die lippen der wijsen bewarense. | |
4Waer gheen ossen en zijn, daer is die kribbe ydel, Maer waer Ga naar margenoot* veel koren zaets is, daer is openbaer die starcheyt des ossen.) | |
5Een ghetrouwe ghetuyghe, en liecht niet, maer een valsche geuyghe die brengt loghenen voort. | |
6Die spotter soect wijsheyt ende en vintse niet, Maer der verstandighen leeringhe, is licht. | |
7Ghaet teghen eenen sotten man, ende hi en kent niet die lippen des voorsichticheyts. | |
8Dat is des cloecken mans wijsheyt, dat hi op sinen wegh merct, ende der sotten onwijsheyt Ga naar margenoot* is dwalende.) | |
9Die sotte sal bespotten die sonde, ende die gracie sal woonen onder die rechtuaerdighe. | |
10Ga naar margenoot+Een herte dat zijnder zielen bedroeffenisse weet, onder des seluen blijschap, en sal hem gheen ander mengen. | |
11Dat huys der ongodliker wort vernielt, maer die tenten der oprechtigher sullen Ga naar margenoot* vrucht voortbrenghen.) | |
12Eenen wech isser die den mensche rechtuaerdich dunct te wesen, maer zijn laetste, leydt totter doot. | |
13Dat herte heeft oock smerte in lachen, Ende dat eynde der bliscappen is droefheyt. | |
14Die sotte sal van sinen wege veruult worden, maer een goet man sal ouer hem zijn. | |
15Een onnoosel ghelooft allen woorden, maer een verstandighe mercket op sinen ghanck. | |
16Een wijse vreest, ende schouwet al dat arch is, maer een sot vaerter stoutelijc door. | |
17Eeen onuerduldige sal sotheyt doen, maer een voordachtighe hatet dat. | |
18Die cleyne kinderen sullen besitten sotheyt, maer die verstandighe sullen Ga naar margenoot* die kennisse verwachten.) [kolom] | |
19Die quade sullen Ga naar margenoot* ligghen) voor die goede, Ende die ongodlijcke, voor die poorten des rechtuaerdighen. | |
20Een arme sal ooc hatelijck zijn sinen naesten, Ga naar margenoot+ maer der rijcker vrienden zijnder vele. | |
21Die sinen naesten veracht, doet sonde, maer die der allendigher ontfermt, die sal salich wesen. | |
22Ga naar margenoot* Die ghelooft inden HEERE, heeft die barmherticheyt lief, maer sekerlijc) Ga naar margenoot* si dwaelden die quaet doen, die ontfermherticheit ende waerheit, bereiden tgoet) | |
23Waermen goeden arbeyt doet, daer is ghenoech, Maer waermen met veel woorden omme gaet, daer is ghemeynlijck gebreck. | |
24Den wijsen, is haer rijcdom een kroone, maer die dwaesheyt der sotten, is doch onuoorsichticheyt. | |
25Een ghetrouwe ghetuyghe verlost die zielen, Maer Ga naar margenoot* die met allen winden hem omme keert, die brengt luegenen voort.) | |
26In der vreesen des HEEREN is betrouwen der starcheit, Ende zijn kinderen sullen oock troost hebben. | |
27Ga naar margenoot+Die vreese des HEEREN, is een fonteyn adere des leuens, op datmen schouwe die stricken des doots. | |
28Die waerdicheyt des conincs, is in die menichte des volcs, ende in die luttelheyt des gemeyn volcs, is die schande van eenen prin | |
29Wie verduldich is, die wort geregeert van grooter wijsheit, Maer die onuerduldich is die Ga naar margenoot* verheft) sine sotheyt. | |
30Een ghesont herte, is des lichaems leuen, maer nidicheyt is etter den ghebeenten. | |
31Wie den behoeflijcken armen leedt doet, die verwijt dat, des seluen scheppere, maer so wie des armens ontfermt, die eert hem. | |
32Die ongodlike sal door zijn boosheyt verworpen worde, Maer die rechtuaerdige hoept oock in zijnder doot. | |
33In dat herte des verstandigen rust wijsheit ende hi sal Ga naar margenoot* allen ongeleerden onderwijsen) | |
34Rechtuaerdicheyt verhooget tvolck, maer die sonde maect dat volck arm. | |
35Een kloeck knecht, is den coninck bequaem Maer een onnut knecht, sal sinen toorn verdraghen. | |
§ Van een goede redene, van die kennisse Gods, van den ongoddeliken offeren, van die vrolicheyt der consciencien, Dat lof der liefden ende vreesen, van der gramscap, traecheyt wijsheyt, ende die weduwe die ghemeynte. |
|