De Vorsterman Bijbel

§ Dauids .xxxiiij. Psalm ⁺ § Iudica domine nocentes.

+ int heb. den xxxv. psal.

1

⁺HERE ^* oordeelt die ghene die mi schaden) ende beuecht die ghene die teghen mi vechten.

+ A

* the. kijft met mijn kiuers.

2

Aengrijpt die wapenen ende den scilt, ende staet op mi tot een hulpe.

3

Rupt wt dat swaert, ende besluyt teghen mijn veruolgers, Spreect tot mijnder sielen, Ick ben v salicheit.

4

Bescaemt moetensi worden, ende met laster bescimpt die mijn siele soecken. ⁺ Achterwaert moeten si gekeert worden, ende bescaemt, die mi quaet wenschen.

+ psal. xxxvi. ende .xcix.

5

Si moeten worden gelijc stof voor daensich-[kolom]te des wints, ende die enghel des HEEREN moetse ontstucken wriuen.

6

Haer wegen moeten duystere ende slipperachtich worden, ende die enghel des HEREN veruolchse.

7

Want sonder reden hebben si verborgen voor mi die doot des strics, ende te vergeefs hebben si mijn siele veruloect.

8

⁺Laet hem comen eenen stric die hi niet en bekent ende ^* die gheuangenis die) hi verborch moet hem begripen, ende inden seluen stric moet hi vallen.

+ B

* the. dat net dat.

9

Maer mijn siele sal haer inden HERE verbliden, ende vrolic zijn op zijn salicheit.

10

Alle mijn ghebeenten sullen segghen, HERE wie is ws ghelijcke? Ghi die den allendigen verlost van dien die hem te sterck is, ende den behoefliken ende armen van sinen rooueren.

11

Die valsche getuygen opstaende vraechden mi dinghen die ic niet en wiste.

12

Si verghelden mi quaet voor goet, mijnder sielen onuruchtbaerheit.

13

Maer als si mi moeylick waren, werdick gecleet met eenen haeren cleet. Ic verootmoedichde mijn siele met vasten ende mijn gebet sal wederom in minen schoot gekeert worden.

14

⁺Als warent onse naeste ende broeders so was ic behaechlick, ende als een weenende ende bedroefde werde ic verootmoedicht.

+ C

15

Ende si zijn blide geweest tegen mi, ende te gader gecomen, die gheesselen zijn vergadert ouer mi, ende ic en wists niet.

16

Si zijn verstroyet ende en hebben gheen berouwe gehadt, si hebben mi bespot met scheuen woorden ende scortnuesen, ende hebben ghegrimt op mi met haeren tanden.

17

HERE wanneer suldijt aensien? Stelt doch mijn siele weder wt haer quaetheit, ende mijn eenighe vanden leeuwen.

18

Ic sal v belijden inder grooter ^* kercken) ende in veel volcs sal ic v louen.

* ghemeinten der kerstenen

19

En laet hen niet ouer mi verbliden die mi viant zijn booslijcke, die sonder sake mi haten ende wencken metten ooghen.

20

Want sekerlijc si spraken mi ^* vredeliken) aen, ende ^* inde toornicheit) der aerden sprekende dachten si bedroch.

* th. niet vredelijcken

* th. ouer die verstooten.

21

Ende si deden haeren mont wyde open teghen my ende seyden, vry, vry, onse ooghen hebbent ghesien.

22

HERE ghi hebbet gesien, en swijghet nyet HERE en gaet niet van mi.

23

Staet op ende merckt aen tot mijnen rechte

[p. Ii1r]

mijn God, ende tot mijnder saken mijn HEERE

24

HEERE mijn Godt oordeelt mi na uwer gherechticheyt, ende laetse ouer my nyet verblijden.

25

⁺En laetse niet seggen in huer herten, vry soo, vry so, onsen sielen, en laet hen niet segghen, wi sullen hem verslinden.

+ E

26

Si moeten hen schamen, ende te samen vreesen, alle die hen mijns quaets verbliden, Si moeten met scanden ende scaemten gecleet worden, die van mi quaet seggen.

27

Sy moeten verhuegen ende hen verbliden die mijn gherechticheyt willen, ende altoos seggen, Die HEERE moet grootelijc gheloeft zijn, die willen den vrede zijns knechts

28

Ende mijn tonghe sal haer oeffenen te segghen van uwer gherechticheyt, ende den gheheelen dach uwen lof.