De Vorsterman Bijbel

§ Dat .vi. Capittel

1

⁺IOb antwoorde, ende sprac,

+ A

2

Och oft waer datmen mijn sonden daer ic mede verdient hebbe die gramscap, woege, ende mijn liden te samen in een waghe leyde,

3

so soude mijn allendicheyt swaerder zijn bouen die sonden als tzant der zee. Daer om zijn mijn woorden vol drucs

[p. Ff8r]

4

want die pilen des almachtighen steken in mi, der seluer verbolgentheit, drincket wt al minen geest, ende die veruaernissen gods, striden op mi.

5

Sal ooc die wilde ezele briesscen als hi gras heeft, oft die osse loeyen als hi voor de volle cribbe staet,

6

canmen ooc geeten dat ongesouten is? ofte dat niet met sout gesprengt en is? sal ooc yemant proeuen dat alst geproeft is die doot aenbrengt? ^* want eender hongeriger sielen duncken bitter dingen soet wesen).

* Ten is nyet int he.

7

Wat mijn siele te voren niet aen en wilde tasten dat is nv mijn spise van allendicheit.

8

⁺O wie mocht geuen, dat mijn biddinghe geschiede, ende dat mi God gaue dat ic verwachte,

+ B

9

dat dye begonst heeft mi bederue, Ende ontbinde zijn hant ende houde mi af,

10

ende dit moet minen troost wesen, dat hi mi quellende met pijnen niet en spare, ic en ^* sal niet verlochenen) die reden des heyligen,

* th. heb niet verloochent.

11

Wat is mijn crachte dat ic soude mogen volherden? ende welc is mijn eynde dat ic verduldich soude zijn

12

⁺Mine cracht en is doch niet steenen, mijn vleesche en is niet metalen

+ C

13

Siet, ⁺ geen hulpe en is in mi, ende mijn nootsakelike vrienden zijn van mi wech gegaen,

+ pro. xxvij.a

14

Wie wech neemt die bermherticheyt van sinen vrient, die verlaet des almachtighen vreese,

15

Mijn broeders zijn gegaen voorbi mi als een beke die haestelijc nederuloeyt in die dellinge der bergen,

16

Nochtans die voor den rijme scromen, ouer dien sal die sneeu vallen,

17

Inder tijt alse verstroyt zijn sullen so sullen si vergaen, ende alst heet wort sullen si versmelten van haerder plaetsen,

18

haeren wech ^* is ontwonden) si terden opt ongebaende ende sullen vergaen.

* the. gaet ter siden wt.

19

^* Aenmerct) die voetpaden van Theman, die wegen van Saba, ende verwacht een weynich,

* theb. si aenmercten

20

Si zijn bescaemt om dat ic hoepte, si zijn ghecomen tot mi ende zijn ouerdect met scaemte,

21

ghy zijt nv tot mi gecomen, ende om dat ghi mijn plage siet vreest ghi ooc.

22

Heb ic ooc geseyt, brengt my yet ende bescenct my van uwer hauen,

23

oft verlost mi vander hant des viants, ende neemt mi wt die hant der stercker?

24

Leert mi ende ic sal swigen, ende oft ic yet dole dat ic niet en weet, dat onderwijst mi,

25

Waerom hebdi gelachtert dye woorden der waerheit? aengesien datter niemant en is onder v, die mi soude konnen ghestraffen

26

⁺Ghi brengt alleen tsamen v reden om te straffen ende v woorden segdi inden wint.

+ D

27

Ghi ouerualt ouer een vreese, ende ghi arbeit om uwen vrient omme te keeren,

28

maer volbrengt dat ghi begonst hebt. Geeft hier v oore, ende besiet of ic liege,

29

Ic bid v dat ghi antwoort sonder kiuinge, ende sprekende oordeelt dat rechtuaerdich is,

30

ende ghi sult in mijn tonge geen onrechtueer-[kolom]dicheit vinden, noch in mijn kinnebacken en sal gheen sotheit luyen.

§ Hoe Iob beclaecht dat in dit leuen niet dan arbeyt en is ende beclaecht die dagen zijns leuens.