De Vorsterman Bijbel
(ca. 1528-1531)–Anoniem Vorsterman Bijbel– Auteursrechtvrij2Ghi en hebbet messchien niet | |
[pagina Ff7v]
| |
geerne ist datmen met v pijnt te spreken, maer wie mach verdraghen die reden die ghi voor neemt? | |
3Siet, ghi hebter veel onderwesen, ende vermoeyde handen ghesterct, | |
4uwe reden heeft die vallende opgerecht, ende die beuende knien hebdi ghesterct, | |
5Ga naar margenoot+Maer nv is die plaghe op v gecomen, ende ghi zijt verslaghen, ende nvse v noopt, sidy verstoort, | |
6Waer is uwe vreese? waer is v stercheit? waer is v lijdtsaemheit? waer is die volmaectheyt dijnre wegen? | |
7Ick bid v vragende, waer is een onsculdighe vergaen? oft waer zijn dye gerechtighe verlaten? | |
8Maer ic heb meer gesien die quaetdoenders, die zaeyden pijnen ende oochstense oock in, | |
9dat si door den adem gods zijn vergaen, ende vanden geest zijnder gramscappen, verteert worden, | |
10Dat briescen der leeuwen ende de stemme der leeuwinnen ende die tander der ionger leeuwen zijn gebroken, | |
11dye leeuwe is verghaen, om dat hi niet meer en roofde, ende die ionge leeuwen zijn verstroeyt, | |
12Want sekerlijc tot mi is een heymelic woort gecomen, Ga naar margenoot+ ende mijn oore heeft heymelijck die aderen zijns rumoers ontfaen, | |
13in die veruaernisse vanden nacht gesichte als den slaep op die lieden valt, | |
14quam mi vreese ende beuen aen, ende alle mijn gebeenten verscricten, | |
15ende doen den geest voor bi mi ghinc, soo stonden mi die haren te berge aen mijn lichaem, | |
16Doen stont een wiens aensicht ic niet en kende, een beelt voor mijn oogen, ende ic hoorde een stemme als een saecht windeken, | |
17Mach oock die mensche bi gode geleken gerechtueerdicht worden? oft een man reynder zijn, dan die hem ghemaect heuet? | |
18Ga naar margenoot+Siet dye hem dienen en zijn niet stantaftich ende in zijn Ga naar margenoot* engelen) heeft hi quaetheyt geuonden, Ga naar margenoot+ | |
19hoe veel meer die in leemen huysen woonen ende die welcke op daerde gefundeert zijn sullen alle verslint worden als vanden motten, | |
20Van smorgens totten auont sullen si af gehouwen worden, ende oock dat niemant en verstaet inder eewicheyt sullen si vergaen, | |
21Maer die ouer bliuen van hen sullen wech ghehaelt worden, si sullen steruen, ende niet Ga naar margenoot* in wijsheden.) | |
§ Hoe Iob noch berispt wert, hoet den sotten verghaet, ende vander rechtueerdicheyt Gods |