De Vorsterman Bijbel

§ Dat .xxi. Capittel.

1

⁺ENde Satan stont op teghen Israel, ende ghaf Dauid in, dat hi Israel liet tellen.

+ A

2

Ende Dauid sprack tot Ioab, ende tot des volcs ouersten. Gaet henen, tellet dat volc van Israel van Bersabee tot Dan toe, ende brengt tot mi dat ghetal, op dat ic wete hoe vele dat haerder is.

3

Ende Ioab antwoorde. Die HERE doe tot sinen volcke ghelijc si nv zijn hondertmael so vele. Maer mijn Here Coninc, en zijnt niet alle uwe knechten? Waeromme vraecht dan mijn Heere daer na, dat Israel tot eender schult sal gheacht worden?

4

Maer des Conincs woort ginc voor tegen Ioab. Ende Ioab ghinc wt, ende wandelde door geheel Israhel, ende quam wederomme te Ierusalem,

5

ende ghaf dat ghetal des ghetelden volcs dat hi omme ghegaen hadde Dauid. Ende des gheheelen Israels was gheuonden elf hondert mael duysent mannen, dye dat swaert wt trocken. Ende van Iuda vierhondert mael ende tseuentich duysent mannen die strijtbaer waren om ter oorlogen te gaen.

6

Maer Leui ende Beniamin en telde hi onder dese niet Om dat ^* hi des conincs ghebot noode volbrachte)

* th. sconincs woort was een grouwel voor Ioab.

7

Maer dat beuolen was behaechde Gode qualijc, ende hi sloech Israel.

8

Ende Dauid sprac tot God. Ic hebbe swaerlic gesondicht dat ic dat ghedaen hebbe, Ic bid v nv neemt wech die misdaet ws knechts, want ick heb [kolom] wter maten sottelijc ghedaen.

9

Ende die HEERE sprac tot Gad Dauids siender, ende sprac.

10

⁺Gaet henen, spreect tot Dauid, ende segghet tot hem. Also spreect die HERE. Ic gheue v van drien den kuer. Verkiest v een van drien, dat ict v doe.

+ B

11

Ende doen Gad tot Dauid quam, seyde hi tot hem. Aldus spreect die HERE. Verkiest v een dat ghi wilt,

12

oft drie iaren dieren tijt, oft dat ghi die maenden vlucht voor uwen vianden ende voor dat swaert niet te moghen ontghaen, ofte drie daghen dat swaert des HEREN ende die ^* doot) inden lande te verkeeren, ende dat dye Engel des HEEREN in allen palen van Israel dootslae.

Aldus siet nv toe, wat ic antwoorden sal den ghenen dye my ghesonden heeft.

* th. pestilentie

13

Ende Dauid sprac tot Gad. Van allen siden verdrucken my banghicheden, maer het is my beter dat ic in dye handen des HEREN valle, want sine ontfermherticheyt is seer groot, dan inder menschen handen te vallen.

14

⁺Doen liet die HERE pestilentie in Israel comen, also dat tseuentich duysent mannen vielen wt Israel.

+ C

15

Ende die HERE seynde den Enghel tot Ierusalem om die te slaen Ende doen si gheslaghen wert, sacht dye HEERE. Ende hem ontfermde ouer dye grootheyt van dat quaet, ende sprac totten Enghel die daer sloech.

Het is ghenoech. Houdt uwe hant op. Die Enghel des HEEREN stont by die dorschuloere Ornan des Iebusiten.

16

Ende Dauid sloech zijn ooghen op, ende sach den Engel des HEREN staen tusschen hemel ende aerde, ende een bloodt swaert in zijn handt, wtgherect teghen Ierusalem. Doen viel Dauid ende die ouders van gheboorte met ^* haren cleederen) bedect op haer aensichte.

* the. sacken

17

Ende Dauid sprac tot Godt. En ben ics niet die tvolc hiet tellen? Ic bent die ghesondicht hebbe, Ick bent die tquaet ghedaen hebbe, Maer wat hebben dese scapen ghedaen? HERE mijn God, laet v hant teghen my, ende mijns vaders huys haer keeren, ende v volc en laet nyet worden verslaghen.

18

Maer die Enghel des HEEREN gheboot Gad, dat hi Dauid segghen soude, dat Dauid op gaen soude, ende den HERE eenen outaer oprechten inden dorschuloer Ornan des Iebusiten.

19

Also ghinc Dauid op nae dat woort Gad, dat hi ghesproken hadde wt des HEREN name.

20

Maer als Ornan opwaerts siende was, ende sach den Enghel, ende sine vier sonen met hem, verstaken si hen. Want Ornan dorschede tarwe.

21

Als nv Dauid

[p. aa4v]

tot Ornan quam, sach Ornan Dauid, ende ginc wten dorschuloere hem te gemoete, ende aenbede Dauid met sinen aensicht ter aerden.

22

⁺Ende Dauid sprac tot ^* hem) Geeft mi die plaetse vanden dorschuloere, dat ic den HERE eenen altaer aldaer op timmere, also nochtans dat ghi also veel gelts ontfanct als hi waert is, op dat die plage ophoude vanden volcke,

+ D

* th. Ornan.

23

Maer Ornan sprac tot Dauid. Neemt hem ende mijn Heere die Coninc doe al wat hem belieft. Ooc geue ic die ossen totten brantoffer, ende dat waghen gescherre tot hout, ende tarwe tot ^* heyligen offer) altemale gheue ict goetwillich.

* th spijsoffer

24

Maer dye Coninck Dauid sprac tot hem. Niet alsoo en salt zijn in gheender manieren, maer zijn volle gelt so vele alst waert is, sal ic v geuen, Want ic en mach niet wech nemen dat uwe is, ende alsoo den HEERE brandtoffer offeren, dye my nyet ghecost en heeft.

25

Also gaf Dauid Ornan om die plaetse gulden sikels in ghewichte ses hondert.

26

Ende Dauid timmerde den HERE aldaer eenen altaer ende offerde brantoffer ende vreedsamige offerhande. Ende doen hi den HERE aenriep, verhoorde hi hem door tvier vanden hemel opten altaer des brantoffers.

27

Ende die HERE gheboot den Enghel dat hi zijn swaert in zijn sceyde keeren soude.

28

Ter seluer tijt, doen Dauid sach dat hem die HERE verhoort hadde opten dorschuloere Ornan des Iebusiten, so offerde hi aldaer

29

Want die wooninghe des HEEREN, dye Moyses inder woestinen ghemaect hadde, ende der brandtofferen altaer was toc dyer tijt inder hoochten tot Gabaon.

30

Ende Dauid en conste niet wech gheghaen voor dien seluen altaer, om Gode aldaer te offeren, want hi was met grooten anxte veruaert, als hy siende was dat swaert vanden Enghel des HEREN.

§ Wat Dauid bereyt hadde om thuys Gods te timmeren Ende hoe Dauid sinen sone Salomon dat huys beual te maken, op dat die arcke des verbonts des HEREN, ende alle die gereetscap daer inne soude gebracht worden.