De Vorsterman Bijbel

§ Dat .xx. Capittel

1

⁺DAuid vluchte van Naioth tot Ramatha, ende quam, ende sprac voor Ionatham, Wat heb ic ghedaen? wat heb ick mishandelt? wat heb ic gesondicht voor uwen vader, dat hi na mijn leuen staet?

+ A

2

Hi sprac tot hem dat si verre, ghi en sult niet steruen, Siet, mijn vader en doet niet, noch groot, noch cleyne, dat hi minen ooren niet en openbaert, heeft hy alleene dit woort voor mi verborgen? Het en sal alsoo niet zijn,

3

Doen swoer Dauid weder ende sprac, Vwe vader weet wel, dat ic genade voor uwen ooghen geuonden hebbe, Daer om sal hi dencken, Ionathas en sal dat niet weten, het mocht hem bedroeuen, Warachtelijc, alsoo warachtelijc als God leeft, ende so warachtelic als uwe siele leuet, ten is maer een schrede tusschen mi ende die doot.

4

⁺Ende Ionathas sprac tot dauid, Ic wil aen v doen al wat v herte begeert,

+ B

5

Dauid sprac tot hem, Siet, morgen ist nieuwe maent, dat ic met den coninc ter tafelen soude sitten, Aldus laet mi, dat ic mi opten velde verberge totten auont des derden daechs toe,

6

Ist dat v vader nae my vraget, soo segghet, Dauid [kolom] badt mi, dat hi tot Bethlehem tot zijnder stadt loopen mochte, Want aldaer is iaerlicx offer den gheheelen gheslachte,

7

Ist dat hy seyt, Het is goet, soo staetet wel met uwen knechte, Maer wort hi gram, so suldi mercken, dat quaet bi hem besloten is,

8

Soo doet nv ontfermherticheit aen uwen knechte, want ghi hebt met my uwen knechte een verbont inden HERE ghemaect, Maer isser eene misdaet in mi, soo doot ghi mi ^* ende en wilt mi tot uwen vader niet brenghen)

* theb. want waerom soudi mi tot uwen vader brenghen

9

Ionathas sprack, dat si verre van v, dat ick soude mercken, dattet quaet bi minen vader besloten ware, ⁺ ende en souts v niet te kennen geuen,

+ C

10

Dauid sprac, Wie salt mi te kennen gheuen, ist dat v vader yet harts antwoort van mi?

11

Ionathas sprac tot Dauid, Coemt, laet ons wtghaen opt velt, Ende si gingen beide wt opt velt,

12

Ende Ionathas sprac tot dauid

HEERE God van Israhel als ic onderuinde aen minen vader morgen, ende inden derden daghe, dattet wel staet met dauid, ende niet en seynde tot v, ende voor uwen ooren openbaere,

13

soo doe dye HEERE Ionathan dit, ende tghene noch daer toe, Maer als tquaet minen vader behaecht teghen v, soo sal ict voor uwen ooren openbaren, ende v laten, dat ghi met vreden wech gaet, Ende die HERE si met v, so hi met minen vader geweest is,

14

En doe ict niet, so en doet gheen ontfermherticheyt des HEEREN aen mi, also lange als ic leue, ooc niet als ick sterue,

15

ende trect uwe ontfermherticheyt eewelic van minen huyse, Ende als die HEERE dauids vianden wt roeyet, eenen yegelijcken wt den lande,

16

soo wtroeye ooc dauid Ionathan van sinen huyse. Ende die HEERE eysche dat vander hant van dauids vianden.

17

⁺Ende Ionathas maecte een verbont met dauids huys, ^* Ende God eyschtet vanden handen der vianden Dauid, ende Ionathas swoer noch meer) om dat hy hem alsoo lief hadde als zijn siele,

+ D

* ten is nyet int heb.

18

Ende Ionathas sprack tot hem, Morghen ist dye nieuwe maendt,

19

soo salmen nae v vraghen, want men sal v ghemissen daer ghi plaecht te sitten, Maer den derden daechs coemt haestelijck neder ende ghaet op eenen placke, daer ghy v verbercht op dye werck daghen, ende sidt byden steen Ezel,

20

soo sal ick tot zijnder siden drie pilen schieten, als ofte ick tot eenen sekeren teken schote,

21

ende ick sal dat knechtken seynden, ghaet henen, ende soect dye pijlen,

22

Ist dat ick totten knechtken seggen sal, siet, die pilen ligghen herwaerts achter v, haeltse, soo coemt, want het is vrede, ende en hebt

[p. r4v]

gheen sorge, so warachtelijck als die HEERE leeft,

22

Maer segghe ick totten iongelinc Siet, dye pilen legghen derwaerts voor v, soo ghaet henen, want die HEERE heeft v laten ghaen,

23

Maer vanden woorden die wi met malcanderen ghesproken hebben, daer is die HEERE tusschen v ende mi inder eewicheyt

24

Dauid verberch hem inden velde, ende doen die nieuwe maent quam, soo settede hem die Coninck ter tafelen, om te eten,

25

Doen hem dye Coninck gheset hadde aen zijn stede, alsoo hy te voren ghewoon was aen den want so stont Ionathas op, Abner sadt aen Sauls side, Ende men ghemiste Dauid aen zijn stede,

26

Ende Saul en sprac in dien dach niet, Want hi dachte, hem is yet gemoet dat hy niet reyn en is,

27

Des anderen daechs der nieuwer maent doenmen dauids ghemiste aen zijn plaetse, soo sprack Saul tot sinen sone Ionathan, Waeromme en is die sone Isai niet ter tafelen ghecomen, noch ghisteren noch huyden

28

⁺Ionathas antwoorde Saul, Hy badt my dat hi tot Bethleem soude gaen,

+ E

29

ende sprac, Laet mi gaen, Want onse geslachte heeft te offeren inder stadt, ende mijn broeder heeft mi selue geboden, hebbe ick nv ghenade voor uwen ooghen gheuonden, soo wille ic wech ende mine broeders sien, daeromme en is hi niet tot des conincs tafel gecomen,

30

Doen vergramde die toornicheyt Sauls tegen Ionatham, ende sprac tot hem, Ghi schalck, ^* een sone des vrouwen, die van selfs eenen man tot haer neemt,) Ick weet wel, dat ghy den sone Isai wtuercoren hebt, v ende uwer scandelijcker moeder tot schanden,

* the. boeue.

31

Want alsoo langhe als die sone Isai leeft opter aerden, soo en sult ghi, noch v conincrijck niet voorspoedich worden, Soo seynt nv henen, ende laet hem herwaerts halen tot mi, want hi is een kint des doots.

32

Ionathas antwoorde sinen vader Saul, ende sprack tot hem, Waer omme soude hy steruen? wat heeft hi ghedaen?

33

⁺Doen schoot saul die spies na hem, dat hy hem speten soude, Doen mercte Ionathas dattet by synen vader gheheelic besloten was dauid te dooden,

+ F

34

ende stont op vander tafelen in verbolghender gramschap, ende en adt des seluen anderen daechs der nieuwer maendt gheen broot, want hi was om dauiden becommert, dat hem zijn vader alsoo beschaemt hadde.

35

Des morghens ghinck Ionathas wt opt veldt, ter tijt dauid ghestelt, ende een cleyn knechtken met hem,

36

ende hy sprack tot dat knechtken, Loopt, ende soect mi die pilen dye [kolom] ic schiete, Doen dat knechtken liep so schoot hi eenen pile ouer hem wech,

37

Ende als dat knechtken ter plaetsen quam, daer Ionathas den pile henen gheschooten hadde, soo riep hem Ionathas na, ende sprac, den pijl leget derwaerts voor v,

38

Ende hi riep hem anderwerf na, Haestu rasch, ende en staet niet stille, Doen raepte dat knechtken Ionathan die pilen op, ende brachtse tot sinen Heere,

39

Ende dat knechtken en wiste daer niet af, Alleen Ionathas ende Dauid wisten vander saken

40

⁺Doen ghaf Ionathas sine wapenen sinen knechte, ende sprac tot hem, ghaet henen, ende draget in die stadt,

+ G

41

Doen dat knechtken daer in quam, so stont dauid op vander plaetsen teghen tzuyden, ende viel op zijn aensichte ter aerden, ende aenbadt driemael, ende custeden malcanderen, ende weenden tsamen, Maer Dauid alder meest,

42

Ende Ionathas sprack tot dauid, Ghaet henen met vreden, Wat wi beyde ghesworen hebben inden name des HEEREN ende gheseyt, die HEERE si tusschen v ende my, tusschen mijne zaet ende uwe zaet inder eewicheyt,

43

Ende Dauid stont op, ende ghinc wech, Ende Ionathas keerde wederom, ende quam in die stadt.

§ Hoe Dauid vloot tot Achimelech in Nobe. Ende hoe Dauid van Achimelech Goliaths swaert nam, ende adt metten sinen die thoon brooden, Ende hoe Dauid in anxten was voor den Coninc Achis, ende verstelde sinen mont, ende viel in haer luyden handen, ende viel tegen die dueren vander poorten, ende zijn speecsel vloeyde op sinen baert, ende en mochte daerom in des conincs huys niet comen