Vormen. Jaargang 4

[p. 221]

[Nummer 9-10]

Noodlot

Vervloeiend in de vormelooze scharen
en gebonden met handen en voeten
aan de wetten van mogen en moeten
zocht ik toch hartstochtelijk te leven;
duivel of engel, ik liet hen om het even
vurig en duister mijn bloed in varen;
maar hooge vreugden, sombere gevaren,
liefde van de reine sferen,
onrust, haat en dorstig begeeren,
wij moeten het alles alléén ervaren,
alléén ook de wijsheid die de jaren
schenken, de verdoemde wijsheid
die leert hoe laat het is aan de tijd,
hoe scheef we zijn gegroeid, verloren
voor de burgerij, reddeloos verloren
voor den hemel dezer uitverkorenen,
goddank!: zoo worden smaad en schande
alleen ons aangedaan in déze landen,
waar wij, - met goddelijke ziel doch machte-
loos om allen in één liefde te ontbranden, -
vereenzaamd zitten wachten,
in zak en asch, met enkel nog wat woorden,
juist held genoeg om mee in groep te moorden.

RENE VERBEECK.