Vormen. Jaargang 4

[p. 43]

Eigen lied

Ik ben het niet, die zingt en zalig doet -
Ik kon mijn zachte stem hoog in de blauwe luchten
Als een onzichtbren weemoedsvogel zingen.
En luister al maar toe, en wil niet vluchten.
Ik laat mij door het verre lied bedwingen.
En voel de streeling en de jacht van mijn onstuimig bloed
En stille angst, de stem daarginds te storen. -
Ik ben het niet, die zingt en zalig doet,
Maar ben tevreden wijl ik zalig toe mag hooren.

J. TRUYTS
naar Ina Seidel.