Vormen. Jaargang 4

[p. 40]

De vijver

Voor Bert Decorte

Een grijze vijver, waar het stalen water
tegen de stofverdroogde boorden staat.
En nimmer breekt het vlak noch laat er
een kind het schip in zee. Soms gaat

een man voorbij. Hij schrikt en denkt
aan onvoorzienen dood en schande,
aan liefde, die tot lust verzandde
en aan een vrouw die lacht en wenkt.

Een schichtig vogelbeeld scheert over
de ongebroken plas, de wind
krimpt in het verre groene loover,
er ritselt angst - de droom begint:

dat eens de engel zal naar 't water dolen
en met zijn vleugelslag het vlak beroeren
dat beven gaat tot waar de visschen scholen
en mensch en dier tot leven zal vervoeren,

waar asphodel en gentianen zullen bloeien,
de zon zal schijnen vanaf 't ree begin
tot aan de boomen 't late ooft zal groeien,
de man zal rusten naast zijn gezellin.

J.W. HOFSTRA.