Vormen. Jaargang 3

[p. 215]

Ballade van de wereldsche liefde

Wat blijft het langst: een lief gezicht
of 't spoor van eene zilvren wolk
in dit verslindend levenslicht?

wat duurt het langst: den draaikolk
ingezogen worden van den tijd
of vallen onder plotsen dolk?

Antwoord voor mij, Hoogweerdigheid!
terwijl ik met mijn liefste paar
oogenblik aan eeuwigheid.

De kleederen van mij en haar
zijn voor de deftigen die wijs
vermanen komen met de baar.

Drapeer uw lendenen van ijs
met onze schuld en onze schand
op uwe lange, veilige reis -

en gij, mijn kleine slingerplant
mijn sterflijk lief van dit ons uur,
slaap rustig in dit broos verband:

verschroeien zal aan 't aardsche vuur
de vleezen bloesem onzer ziel,
maar van een onverwoestbre duur

is 't visioen dat ons geviel
in een omhelzing, in een blik,
voordat ons hoofd in 't duister viel,

eeuwig komt uit oogenblik.

René VERBEECK