Vormen. Jaargang 3

[p. 177]

De verloofden

Hij was groot en krachtig, zij klein en slank
Ze zaten zwijgend dicht bijeen hand in hand
Zij was de klimop die langs de forsche stammen rankt

Hij heeft haar kleine hand gezocht en stil gedrukt
tot hij splijten zag den stillen lach van haar vochtigen mond
- rood, in de simpele bloem van haar effen gelaat.

Zoo had hij 't gewenscht in d' eenzaamheid van vele nachten
En nu leefde voor zijn borst zijn lang verwachten,
steeg tot heimelijke vrees en felle pijn
het weten dat de droom verloren, 't verlangen dood zouden zijn.

In de diepten van haar oogen waar zijn beeld nu stond
zag hij 't verre land vervagen en groeien tot geluk
de simpelheid der dagen die hij vloekend had gehaat

Zij was klein en slank, hij sterk en groot
En toen ruischte zijn verdroomde spreken
perelde door den donkren sluimer van haar schoot
de lach der kinderen, die hij wekken zou tot 't leven.

Jaak GOMMERS