Vormen. Jaargang 3

[p. 174]

Herinnering

Een eenzame weg langs het struikgewas.
Hier was het dat ik Novalis las...

Een slijkerige beek en een oude boom -
van mijn verlaten jeugd het loon.

De smalle rivier door de weiden alleen
waarover teeder het maanlicht scheen.

Bij hooge boomen een groot, wit huis;
een snelle vogel, de weg die het kruis-

punt mijdt - daar er menschen staan -
om droevig verder door de weiden te gaan

naar 't kleine dorp dat met zijn brug en toren
me nader lokt om het gezang te hooren

der nachtegalen bij het baanwachtershuis,
langswaar de treinen hun eenzaam geruisch

mee naar de schemerende verten voeren
en bloemen tusschen de spoorsteenen bloeien.

Een late boer die zijne koeien ment,
de groote avond en een hond die rent

achter de vleermuis die voedsel zoekt.
Een meisje dat angstig in den avond roept...

En onder de wilgen in 't struikgewas
de vreemde jongen die Novalis las.

J.L. DE BELDER