Vormen. Jaargang 2

[p. 156]

P. Van Keymeulen:
Sterrenhemel

Nu mijn ziel, zichzelf vergeten
in uw hart, ten hemel rees,
in die zale nooit betreden,
als de maan ten hemel rees,
waar geen culminatiesterren
lagen in uw hemeloog,
rees een ster, en blonk er verre,
als een zon door wolkenboog.

Laten we zonder verleden
in dien sterrenhemel staan,
in elkanders woning treden,
in en uit elkander gaan.
Laat ons in den avond treden
waar de maan ten hemel rees,
nu mijn ziel zonder verleden,
in uw hart ten hemel rees.