Vormen. Jaargang 2

[p. 50]

Victor J. Brunclair:
Hoge vaas

Omwenteld door een draaikolk van geraas
staat rild en rijzig in haar ring van licht omtogen
een spel van saamgezongen bogen
de witte, hoge vaas.

Laat af den aanslag ener plompe hand
langsheen de reinheid harer flanken
laat af de schennis der ontwijde klanken
die aanspoelt op haar koele rand.

Het was een opgewaaierd vuur
dat zijn verkronkelde gestalt ontrolt
en plotsling ongerept en puur
daar als een vlamvorm star wordt spits gestold.