Vormen. Jaargang 2

[p. 49]

Ballade
Van den naamlooze

Hij leefde omdat hij geboren was,
aan gansch zijn leven lag verder geen grond.
Zijn moeder hield van zijn haren als vlas,
maar later een andere van zijn mond.
Het was niet zoo erg, want alles verging
voor hij wellust en pijn had gemeten.
De som van dat alles was zoo gering
dat, toen hij den doodstrijd aanging,
hij zich al jaren had vergeten.

(naar het Duitsch van M.L. Weissmann).