Vormen. Jaargang 2

[p. 47]

Albert Westerlinck:
In memoriam

Nog speur ik in den diepen schoot der huiverige nachten
uw oogen, zacht geloken in de pijn van 't afscheidslied
dat zij eens zongen toen uw handen mij nog wachtten
en Ik bij 't kruisen onzer wegen wanklend u verliet.

Nu schrijf ik deze laatste droom in duizeling van woorden
en in narcose van een dronken poëzie de laatst' herinnering.
Dan zwijgen d'eeuwge sterren die het lied van weemoed hoorden
en de aarde die het stortend bloed in haren schoot ontving.

Uw oogen schroeiden diep in mij hun onultbluschbre vuren
en steeds snlkt gij uw schrijnend lied als herfstige muziek.
Wat baat het, baat het al - het zal niet lang meer duren -
dat ook uw lied wegsterven zal, bij 't dooven van de laatste wiek...