Vormen. Jaargang 1

[p. 166]

Leven
Door Paul de Vree

Het leven heet te zijn geluid dat treft,
een woord, een beeld, gevoel dat mij ontheft

aan 't wentelen der sterren en der dagen:
het zit in oude liederen en sagen,

in lichte bronnen, bloemen en seizoenen,
in eenen rooden mond, zacht onder 't zoenen,

een vogelgil, een waaien. -
Soms brandt een avond met een pijnloos laaien,

het belt in 't zilvren dal, ons trouwe vee,
de waatren en de bergen zinken suizend mee

langs eenen warmen leest, waarin de vrucht verroert,
die straks nieuw leven aan een kreet volvoert...

Dan slaat in vermiljoenen vlam verrukking open,
wijl over wilde lippen stamelingen loopen

als lentes windgeruisch doorheen het oeverriet -
het orgelkruid - het nooit volzongen lied.