Vormen. Jaargang 1

[p. 16]

Arthur Rimbaud
Door Pieter G. Buckinx

‘Zestien inboorlingen droegen dit zieke lichaam van Harrar naar de Kust van Ethiopië’

Wij schrijden door het zwarte lover van de nacht
wit en geluidloos midden de ravijnen.
Zullen wij eenmaal wit en stil verdwijnen
in deze duisternis
en al wat is
en eenmaal was
verzinken in de zwarte tover van het gras?

Wie dreef ons uit, wie sloeg ons
met dit zwaard van vuur? Wij weten niet
waarheen wij wit en zwijgend gaan
in dit rampzalig uur.

De wind fluit in het hoge riet:
De dood zal u voorgoed verslaan
en uwe witte leden
zacht ontkleden
van duisternis en waan.

Want God zal stralend aan de sterren staan.