Beeldspraak
Foto's van Vincent van de Wijngaard
Vincent van de Wijngaard studeerde in 1993 of aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten te Den Haag, in de richting Fotografische Vormgeving.
Op zijn eindexamenexpositie namen de kleurenfoto's die hij in Zuid-Amerika maakte een bijzondere plaats in. De foto's vielen op door de sprekende kleuren en de dominant aanwezige schaduwen. Vincent reisde veel om zijn foto's te maken, toch zijn de foto's geen verslag van een reis of een directe weergave van een bepaald land. De manier waarop Vincent van de Wijngaard fotografeert stijgt uit boven de anekdote en boven het tijdelijke. Hij zegt zelf een voorkeur te hebben voor plaatsen die niet plaatsgebonden zijn; plaatsen die overal zouden kunnen zijn gesitueerd. Door de uitgekiende composities zijn de foto's autonome werken geworden.
De kleurenfoto's van de eindexamenexpositie werden in september 1993 in Vrij Nederland gepubliceerd. Een expositie in Capi-Lux Vak (Amsterdam) volgde op deze publicatie. Bovendien werden twee foto's uit de serie uitgeroepen tot ‘Foto van de maand’, wat gepaard ging met een tweede publicatie van deze foto's in het tijdschrift De Journalist.
Behalve met ‘autonome’ fotografie houdt Vincent zich bezig met modefotografie. Hij werkt daartoe voor verschillende opdrachtgevers.
Voor Vooys maakte Vincent een keuze uit zijn werk die enigszins afwijkt van de bovengenoemde kleurenfoto's. De zwart-wit foto's die hij uitkoos hebben een grote beeldende werking en een sterke poëtische lading. De ‘collage’ van kleine foto's is bijna een verhaal dat zich laat lezen. De gebruikte beelden zijn als metaforen die zich op verschillende wijzen laten uitleggen. Voor de twee grotere foto's geldt deze sterke beeldkracht eveneens. De foto's zijn beladen maar niet gecompliceerd, ze zijn schijnbaar eenvoudig te doorzien.
Fotografie
Hedennacht heb ik bij je verwijld.
Maar de plaats is alweer vereelt.
Je lag op de vloer, languit.
Wij hebben samen gespeeld
in een diepte, door niets gedeeld.
M'n armen pasten nog om je heen
en mijn hand gleed over het origineel,
waar de foto van is vergeeld.
Het heeft weinig gesceeld
of ik ging nimmermeer heen,
zo in het gebeuren vastgehaakt;
tot eenzelfde negatief gemaakt,
onder het droomlicht dat ons bescheen.
Gerrit Achterberg