W. Muller
N.N.
Twee minuten over elf. Een oorverdovend gejuich stijgt in de zaal op. Eindelijk komt ze dan; de koningin van de levenspoëzie. Haar naam was niet te vinden in Knuvelder, dus achtergrondinformatie moet ik u helaas onthouden.
Het eerste nummer is meteen ijzersterk. Het publiek is niet meer te houden, als ze het vers dubbel mogen horen. Met een band meezingen is dan ook zó moeilijk, dat zelfs de grote Dorrestijn dit niet aandurfde.
Inspelen op het publiek is ook zo'n sterk punt. Als ze zich tot een jongen op de eerste rij wendt met de woorden ‘Jongen, ben jij je moeder vergeten?’ barst deze berouwvol in tranen uit. Zelfs Johan Joos kon dergelijke reacties van het publiek niet loskrijgen.
Een volgend punt in de levenspoëzie van onze artieste is de humor. Toen Simon Knepper, even eerder op de avond zijn gedicht Omtrent Potgieter ten gehore bracht, reageerde de zaal met een onderdrukt gegrinnik. Als onze zangeres echter haar volgende nummer aankondigt met de woorden: ‘Als je tegenwoordig je scheiding in je haar niet goed hebt zitten, heb je al een echtscheiding,’ is de zaal zo overdonderd door deze meesterlijke woordspeling, dat ze er stil van wordt, eindelijk.
Tenslotte ook nog iets over vorm & inhoud van de levenspoëzie. Hierover kan men kort zijn: vorm en inhoud zijn niet éen. In Anita (zelf geschreven!) wordt namelijk betoogd dat er geen onderscheid gemaakt moet worden tussen blank en niet-blank.
In het lied echter is het ene blanke vers nog niet afgelopen, of het volgende komt er alweer aan. Even nog werd er een doorbraak verwacht in de regels: Denk toch heel goed na,
voor je scheiden ga..., maar gelukkig, de t kwam er even later toch nog achteraan.
Toen er aan het eind van haar optreden om een toegift geroepen werd, werd ons medegedeeld dat er even later nog een verrassing zou komen. Deze verrassing was een tweede optreden. Dit bleek een enorme stijging in de verkoop van de consumpties te veroorzaken. De reden hiervan is mij geheel onbekend, geloof ik.
De eerste bundel, met als titel Schep vreugd' in 't leven wordt met spanning tegemoet gezien.