Vooys. Jaargang 1

[p. 22]

[Gedichten Redbad Fokkema]

Tot den dood ontroerd

Mijn goede vriend zit tegenover mij,
getekend in een stoel, te wenken; hij
is al dood. Als bode is geen stem van
generzijds te denken. Licht en vogels
gaan het raam voorbij in wilde lucht.

Hoe heet je ook al weer? Gevoel van
loze taal in doodse stilte knijpt.

Overdracht

Als de blauwe distel en als
de klaproos in het koren is
de hinde van de dageraad:
figuur die niet vergaat.

Wie de wissel vinden wil
ontgaan van haar de sporen.

Redbad Fokkema

(‘Overdracht’ verscheen eerder in ‘De revisor’, 1982/3, ‘Tot den dood ontroerd’ in ‘De revisor’, 1981/5.)