Voorbeeldig vertellen

Middelnederlandse exempelen

Het meisje met de Jezuspop

Er was eens een echtpaar dat een mooie dochter had, die in alle onschuld opgroeide. Deze maagd had een houten pop die Jezus voorstelde, en waar ze altijd mee speelde. Ze nam hem ook altijd met zich mee als ze ging slapen; ze legde hem in haar bed alsof hij haar geliefde was, en ze was zeer gelukkig met hem. Ze placht hem ook haar nood te klagen, als haar iets dwarszat.

Toen dit meisje de huwbare leeftijd had bereikt, stelden haar ouders haar een huwelijk voor. Zij echter voelde daar niet veel voor; ze verkoos haar Jezus en beklaagde zich tegenover hem. Enige tijd later verlangden haar ouders weer van haar, dat ze een man zou nemen die door hen was uitgekozen. Toen de maagd inzag, dat ze onherroepelijk zou moeten trouwen, wendde ze zich tot haar Jezus en zei: ‘Mijn vader en moeder willen mij uithuwelijken. Wat raadt u mij aan te doen? Zal ik hen gehoorzamen of zal ik met u weggaan? Als u het mij niet afraadt, zou ik liever met u uit dit land vertrekken dan een man

[p. 57]

nemen!’ Maar wat ze ook tegen hem zei, de pop antwoordde niet. Ten slotte zei ze: ‘Ik ben ervan overtuigd, dat het uw wens is dat ik met u wegga, want ik meen aan uw mond te zien dat u instemmend lacht.’

En zo nam het meisje haar Jezus in haar armen en trok met hem weg, zonder iets mee te nemen. Zeven jaar lang zwierf ze rond. Toen kwam ze - omdat God het wilde - in een herberg. Daar smeekte ze dat men haar in godsnaam die nacht ergens zou laten rusten. De mensen deden het niet graag, maar omdat ze zo hevig aandrong, gaven ze haar een onderkomen. Ze nam met het eenvoudigste genoegen, en ging met haar Jezus te bed. Kort daarop kwamen daar vele lichte vrouwen, wier herberg het was. Ze vertelden elkaar welke geschenken ze die dag van hun minnaars hadden mogen ontvangen. Toen de maagd dat hoorde, zei ze tot haar Jezus: ‘Zeven jaar heb ik met u gezworven; ik heb vader en moeder, al mijn vrienden, mijn bezittingen en aanzien omwille van u in de steek gelaten, maar gij hebt mij nooit gekleed, noch gaf u mij ooit een sieraad, zoals ik hoor dat deze dames van hun minnaars gekregen hebben. Ik zou nu ook wel eens een sieraad willen krijgen voor al mijn moeite, en als dank dat ik u zolang heb rondgedragen.’ Met deze en soortgelijke woorden sliep ze ten slotte in.

Toen het dag was en ze op zou staan, had haar geliefde haar van top tot teen gekleed met melaatsheid. Toen het meisje dat zag, wist ze niet waar ze het moest zoeken, gezien haar rampzalige toestand. Ten slotte nam ze een besluit: ze pakte haar Jezus en vertrok uit de herberg en kwam, na enige omzwervingen, weer thuis. Ze smeekte haar moeder haar onderdak te verlenen, ‘omwille van degene die ze ooit verloren had’. Aldus verschafte de moeder de dochter onderdak zonder te weten wie het was. Ze bracht haar in een kamer en verzorgde haar goed. Ten slotte, toen de maagd haar dood zag naderen, vroeg ze om een priester. Toen deze er was, biechtte ze hem heel haar geschiedenis op, en ook dat ze de dochter des huizes was. Ze verzocht

[p. 58]

hem echter vriendelijk het niemand te zeggen voor ze dood zou zijn, wat hij haar beloofde en gestand deed. Toen het meisje eenmaal was begraven, vroeg de priester aan de vrouw of ze niet wist wie ze zo lang onderdak had gegeven en zo genadig had laten begraven. Zij antwoordde: ‘Het was een goed, ziek, arm meisje, maar wie ze was weet ik niet.’ Toen vertelde de priester: ‘Het was uw dochter. Zij had mij verboden het u te zeggen, zolang ze nog leefde.’ Toen de vrouw dat hoorde, was ze bedroefd dat ze het niet geweten had. Maar ze was er blij om, dat haar dochter zalig gestorven was. Moge God ons allen schenken Hem zo te kunnen volgen, opdat wij met Hem mogen leven in de hemel. Amen.