Voorbeeldig vertellen

Middelnederlandse exempelen

Verloren onschuld

In Bourgondië leefde eens een kind, dat al vanaf zijn vroegste kinderjaren werd opgevoed in een klooster van de orde van St. Benedictus bij Cluny. Deze jongen werd opgevoed in de grootst mogelijke onschuld en in onwetendheid van wereldse zaken. Toen het kind was opgegroeid tot een jongeman, vroeg de abt van het klooster hem mee op reis te gaan bij wijze van tijdelijke ontspanning. En zo gebeurde het.

Toen de abt onderweg met zijn reisgezelschap voor het huis van een hoefsmid afsteeg (omdat hij de paarden wilde laten beslaan) verbaasde de jonge, onnozele monnik zich over de gloeiende ijzers. Hij had van zijn levensdagen nog nooit zoiets gezien. Hij pakte een gloeiend hoefijzer op met z'n blote handen... en hij betastte het zonder zich te branden of ook maar te bezeren! De abt en allen die daarbij aanwezig waren, verbaasden zich hierover ten zeerste, en ze prezen de kinderlijke onschuld in de jonge monnik. Ze lieten hem dit bijzondere staaltje steeds weer opnieuw vertonen.

Daarna, toen de abt en de zijnen met andere dingen bezig waren, ging de jonge monnik het woonhuis binnen, en vond daar de vrouw van de smid. Zij had een klein kind op haar schoot; de monnik lachte het kindje toe, en verbaasde zich

[p. 11]

wederom: hij had nog nooit een baby gezien! De vrouw kreeg dadelijk zin om de jonge monnik te verleiden, omdat hij zo onwetend en onervaren was. Ze vroeg hem of hij ook wel zo'n kindje zou willen hebben. ‘Heel erg graag!’ zei hij. Terstond leerde zij hem samen met haar de zonde des vlezes te bedrijven, waarmee hij tot dan toe totaal onbekend was. Ze beloofde hem dat hij op deze manier een kind zou krijgen. Toen de monnik na het begaan van de zonde naar buiten kwam, was hij beroofd van zijn onschuld. Hij meende het gloeiende ijzer weer vast te kunnen pakken zoals hij tevoren had gedaan, maar dit maal liep hij ernstige brandwonden op! Hij schreeuwde het uit van de pijn. De abt raakte hierdoor verontrust: het voorval verbaasde hem buitengewoon. Hij begreep dat de jonge monnik ook van binnen gekwetst moest zijn, in die zin dat hij beroofd was van zijn vroegere onschuld, die hem tevoren nog tegen het vuur had beschermd. De abt bracht de jonge monnik terug naar het klooster, en vroeg hem met aandrang naar wat daar was voorgevallen; hij wilde beslist de waarheid weten. De monnik bekende alles eerlijk, en schreide - vol angst voor de straf - bittere tranen over het kwaad dat hem was overkomen.