Volk. Jaargang 4

[p. 268]

Frans Zonneberg: Akte van Berouw

Wie zijt gij?... wien ik mijne zonden verhaal
alsof ik aan de vriendentafel zat,
aan wiens deur ik schromend dwaal,
mijne hand in 't wijwatervat.

Wie zijt Gij?... wien ik bleek ter hulpe nood,
bij wien ik roerloos aan het feestmaal zit,
drink den wijn en bevend neem het brood
wijl mijn hart in roerloos zwijgen bidt.

Wie zijt Gij?... die ik in den tronk ontmoet
als maan en sterren aan uw'ogen zilvren perelstranen,
die onophoudend spreekt en drijft mijn koortsig bloed
tot zanger van deemoed, rijzend langs eenzame banen.

Wie zijt Gij?... die dooft het wankel licht
als de nachten strikken spannen en 't verweer
vervaagt tot moe en loom gezicht
maar 't geluk bezegelt telkens stiller weer.

Wie zijt Gij? die in den vreemdsten nacht
van zangerigen weemoed en kleverige handen
in de stille dorpskerk rustig wacht
op hen die veilig willen landen.

Wie zijt gij?... die mijne liefde en klacht wilt horen
't zoet aanvaarden van 't zalvend gebod,
dat 't rustloos klagen moet verstoren?
De sterren schrijven 't aan den hemel: God, mijn God!