Volk. Jaargang 4

Kroniek
Dirk Vansina: Verschaeve 65 jaar

Op 30 April is Cyriel Verschaeve 65 jaar geworden. De kapelaan van Alveringem heeft de ouderdomsgrens bereikt en legt het nederig ambt neer dat hij met zooveel waardigheid heeft waargenomen, en met een

[p. 220]

luister heeft omkleed die ‘les petits vicaires de Flandre’ ten goede is gekomen. Al moeten wij er waarheidshalve aan toevoegen dat hij heelemaal niet als prototype gelden kan van de vlaamsche onderpastoors. Hij behoort tot een andere geestesrichting en door zijn onmiskenbare genialiteit tot een ras van menschen bij wie het geen zin heeft hen naar hun functie of beroep in te deelen. Nu Verschaeve's loopbaan in de kerkelijke hiërarchie is afgesloten bestatigen wij nog eens het abnormale van zijn geval. Bij nuchtere feiten kunnen beschouwingen achterwege blijven. De geschiedenis zal het feit acteeren van het op pensioen stellen als kapelaan, zooals zij de verheffing tot het eeredoctoraat aan de katholieke hoogeschool te Leuven voor 'n paar jaren heeft geregistreerd. Zij zal ook de lange lijst opmaken van het werk dat in Alveringem is ontstaan en er de uitstraling van nagaan tot ver buiten onze grenzen. Zij zal ook bestatigen dat de dichter-denker tijdens zijn lange afzondering een haast gestadigen groei heeft gekend. En dit doordat hij zijn afzondering tot eenzaamheid wist op te voeren. Eenzaamheid is het aangewezen klimaat voor alle waarachtige grootheid. Slechts in eenzaamheid kan een groote zich in zijn volle lengte oprichten. Wel weten wij dat elke groote zijn eenzaamheid met zich meevoert, en sommigen onder hen ze wellicht minder gemakkelijk zouden behouden in een langdurige afzondering dan midden het gewoel der grootstad. Verschaeve's afzondering werd vruchtbaar doordat ze niet demoraliseerend heeft ingewerkt, zijn eenzaamheid niet heeft aangetast maar verwijd en uitgediept. Ook schiep zij een afstand die gewoonlijk maar door den tijd gewekt wordt, zoodat het ons, zijn tijdgenooten, reeds eenigszins mogelijk is hem als ‘gestalte’ te zien, zoodat wij kunnen vergeten dat hij een gewoon mensch is met dagelijksche beslommeringen. In ‘the struggle of life’ staat hij ‘au dessus de la mêlée’ doordat hij zich in zijn afzondering geschikt heeft, zoodat ze voor zichzelf en voor ons tot een zegen werd.

In het najaar zal het groote werk verschijnen dat hij zoo pas komt te voltooien: een monumentaal ‘Leven van Jezus’ waarvan wij nu reeds kunnen getuigen dat het zijn vorige scheppingen in de schaduw stelt. ‘VOLK’ brengt een eeresaluut aan den 65 jarigen VERSCHAEVE de priesterdichter die zich in het domein der kunst tot de sublieme hoogten van den dichter-priester wist te verheffen.