Volk. Jaargang 4

[p. 207]

Jan Melis: Stilte

In 't kreupelhout zitten de kleine dieren,
Het spits fluwijn, de wezel en de das,
Die knagend wroetelen en glunder pieren
Van uit hun veilige schutting tusschen 't gras.

Ik tuur naar 't geheimzinnig spel der visschen,
Over mezelf en mijn vreemd hart verbaasd,
Ik duik tusschen de zwaarden van de lisschen
Waar plots een luide stilte dreigt en raast.

Gaat al 't bekende leven ons verlaten?
Hoor ik mijzelf nog toe, ben ik nog mensch?
Ik voel me licht en wonderlijk gelaten.
Een wite wolk vlucht met mijn laatsten wensch.