Volk. Jaargang 4

Het skelet

Toen wij bij Eysden door de bloesems reden
- Geen land zóó bruidelijk en onbesmet -
Kwam kreunende den bergweg opgezet
Een bedelwagen van Val-Dieu beneden.

De voerman, in de schaduw van zijn pet,
Sliep op de bok en met de wagen mede
Liepen, blootsvoets en in gescheurde kleeden,
De kinderen en het moederlijk skelet.

Nooit zag ik menschelijk zóó diep verlet
En nooit zóó weerloos zooveel smaad beleden;
Zij droeg een bloesemtak als een gebed:

Gij die zoo luisterrijk uw meiboom kleedt en
Uw vee tot aan den buik in weiden zet:
Denk om mijne arme zuster het skelet.