Volk. Jaargang 4

[p. 194]

Jac. Schreurs: Het portret

Over den disch, met lijnwaad onbesmet
Gedekt, hebben rustig haar fijne handen
't Sierlijk gebloemde vaatwerk uitgezet,
't Geëtst kristal met de vergulde randen.

Dan, argloos dwalend langs de kamerwanden
Ontwaart haar blik, in 't stralend spiegelbed
Verrast haar eigen levensgroot portret,
Dat haar toelacht met wit-ivoren tanden.

Doch toen zij hare dienstmaagd kloppen hoorde
Heeft zij, hoezeer haar glimlach haar bekoorde,
Zich blozend deze dienstmaagd toegekeerd

En van een vluchtig spiegelbeeld geleerd:
Dat elk geluk slechts, hier getransponeerd,
Een beeld is in een spiegel zonder woorden.