Volk. Jaargang 4

[p. 105]

Jan Melis: Oude Boerin

De zwitte hoofddoek in een strik gebonden
Onder de scherpe kin, omlijnt een grauw gelaat
Gruwlijk door puisten en door wrat geschonden.
Zij drentelt 't neerhof af en aan en waadt
Door plasjes aal en 't drek der hennen.

Z' is levensmoe maar wil het niet bekennen,
Zij mort en zoekt, zij grient en heeft het koud.
Eens was zij jong en sterk, zij sjouwde en porde,
En schonk den boer zes zoons. Nu is zij oud
En nutteloos, haar kroost tot last geworden.