Volk. Jaargang 4

[p. 9]

Dirk Vansina: Mijn Dooden

U was het leven lief.
Al werd U 't lijf tot ongerief
en machtloos wij, voor uwe nooden.

Gij at en dronkt graag in ons midden.
Spijts nijvre zorgen ging 't U slecht;
spijts vurig bidden
werd U als allerlaatst gerecht
den bittren dood geboden.

- Ach, dat dit zoo heeft moeten zijn...
En 'k treur nu en toch treur ik niet
verheugnis zont in mijn verdriet...

Mijn dooden,
ontaardsche dooden,
nu zijt gij Gods genooden
op 't goddelijk festijn.