Volk. Jaargang 3

[p. 282]

Rene Verbeeck: Ruusbroec

O wonderbare minnaar, die uit hun maten en gewichten
de menschen en de dingen heft zonder ontwrichten,
zoodat het dal een klare bergtop wordt,
en die in elke daad de rust der eeuwigheden stort,
O gulden Mond! O speeltuig van den heiligen Geest,
laat boven lichts en duisternis' tempeest
't luidruchtig volk dezer verstrooide landen
weer naadren uwer woorden verste randen,
voorbij de grens van wereld en van tijd,
alwaar de stilte siddert van Gods wezenheid,
en laat mij dit voor mij en mijne vrienden vragen:
wil diep in ons de blijde wonde van verwondering slaan,
in ieder koud, onwrichtbaar uur,
verwondering waarom niet alles staat in vuur.

‘Tijdstroom’