Volk. Jaargang 3

(1937-1938)– [tijdschrift] Volk– rechtenstatus



[pagina 281]
Albe: Ik laat u 't laatste woord Ik laat u 't laatste woord, mijn Cherub en genoot, en luister als de weergekeerde zoon, wien men een hoogfeest bood in de oude, ongeschonden woon. Wie kon dien stond bevroeden dat hem ontsnapte in snikken, het lang voldragen leed, daar zijn schaamt zoo traag vergleed, langs 't licht van hun verheugde blikken. En toen hij in den man niet meer herkende den drager van het hard gezag, wiens naam hij erfde en onteerde, maar slechts een mensch, die nu bezag een oud geluk, dat hij ontbeerde. En die zijn vrouw, zijn vee, zijn goud en wat hem rijker is, vergeet om dien hem met zijn vloek verliet, wijl hij niet te beheerschen weet de vreugd, die hem geschiedt. Wijl de vervreemde 't woord verlangde dat zijn schaamte hard wou breken om zijn schaduw te verzachten, bleven allen, wie 't verleden was verstreken, woordloos op den weerkeer van zijn vreugde wachten, ‘Cherubijn en Mensch’