Volk. Jaargang 3

[p. 268]

Staf Weyts: Laat ons Vertrekken

Laat ons vertrekken thans, met deze late boot,
eenzaam, over dit somber water, in den nacht.
Misschien dat ginds, waar die sirene floot,
het schrijnend heimwee van ons beider hart verzacht.

Want morgen wieken hier weer witte vogels rond,
- al jaren lang, en altijd lijk vandaag,
zien wij de grijze lucht boven den grauwen grond,
en boven 't water dat omhoog gaat en omlaag...

En wordt het oude weerom nieuw, en al het oude weerom oud;
komen dezelfde droomen voor een korten tijd,
en lijk het weder warm wordt, en daarna weer koud,
in ons dezelfde vreugde en dezelfde triestigheid.

Want aan den slenter van ons leven blijven wij gebonden:
wij treuren en wij hopen,
alle dagen doen wij dezelfde zonden,
en 's avonds onze oogen toe en 's morgens open.