Volk. Jaargang 3

[p. 265]

Lisbeth Van Thillo: Gebed

Gij zult dit kind aan onze liefde niet ontstelen,
we houden het te vast aan 't angstig hart gekneld.
O wil uw dienaar Dood een anderen weg bevelen
en binden zijne vlucht, zoo hij komt toegesneld.

Herinner u de smart der moeder die het baarde,
den rooden schreeuw van pijn toen het haar schoot ontgleed,
de krachten die zij zelf uit 't eigen lijf zich spaarde,
haar vreugd' als 't aan heur borst zijn gulzig mondje beet.

Wij, die in deze vrucht ons leven zagen bloeien
we zullen vechten om dit schoone bleeke kind,
en Gij die bloem en onkruid tot uw eer laat groeien
zult niet verdelgen wat zoo hopeloos wordt bemind.

Gij kunt dien prillen dageraad niet dooven;
Gij zult ons in dit kind niet straffen en verslaan.
De dood ga elders andere schatten rooven
maar laat dees ééne bloem in onze armoe staan.